Please note that the next translation is not scheduled to be posted until August 19. I received a request to have a break from the translations for a number of weeks, and in fact the dates overlap some weeks where my schedule would make it difficult to consistently work on translations.

I will try to post occasional items of interest to the forum during the break.

Rob

Konungr sagði, at þat skyldi á mánaðarfresti búit vera, --"ok Björn skal fara með þér," segir konungr, "en Illugi vil ek heima sé." 

Sigurðr svarar: "At vísu vil ek, at Illugi fari." 

En konungr sagði Björn skyldi fylgja honum, --"því at hann er hverjum kappa meiri ok bilar aldri í stríði. Hann mun þér vera hollr ok trúr, sem hann hefir mér verit," sagði konungr, ok skilja þeir nú tal sitt. 

Eptir þetta gengr konungsson til Sviða ok segir Hildi tal þeira feðga. Hún segir son sinn ungan vera ok eigi í hernað fara mega. "Er hann ok ekki reyndr," segir hún, "vilda ek ok ekki heldr, at Björn brygði honum því, at hann þyrði ekki at berjast með þér í orrostu." 

Lýkr Hildr svá máli, en konungsson ferr heim til hallar ok er mjök óglaðr.

Ambátt sú var hjá Hildi, er Sunnlöð hét. Hún var fjölkunnug ok in mesta kvöldriða. Hún hafði margan mann illa leikit. Hildr kemr at máli við Illuga ok biðr hann sækja pál í sel, er Sviði lét eptir. Hann játar því. Þat var síð dags, er Illugi gekk heiman. Hann fór hart ok kom til seljanna ok fann þar pálinn. Þá var myrkt af nótt, ok ferr þó frá selinu, ok er hann var skammt kominn, var hlaupit á bak honum svá hart, at hælarnir kómu framan á bringuna. Þetta kvikendi hafði vönd í hendi ok barði Illuga með. Hér var komin Sunnlöð.

Illugi gengr ekki at síðr ok bar flagð þetta langa leið, þar til hann kemr at einum stórum steini. Hann keyrir flagðit niðr við steininn svá hart, at hryggrinn brotnar, ok lét hún svá líf sitt. Létti hann eigi sinni ferð fyrr en hann kemr heim. Hildr, móðir hans, var úti, er hann kom heim. Illugi var þá ófrýnn. 

Hildr var þá blíð. "Hafa nokkur nýtíðendi gerzt í þinni ferð, sonr minn?" sagði hún. "Fannstu pálinn, sem ek vísaði þér á?" 

"Já," segir Illugi. 

================ And the above passage divided by sentences ================

Konungr sagði, at þat skyldi á mánaðarfresti búit vera, --"ok Björn skal fara með þér," segir konungr, "en Illugi vil ek heima sé." 

Sigurðr svarar: "At vísu vil ek, at Illugi fari." 

En konungr sagði Björn skyldi fylgja honum, --"því at hann er hverjum kappa meiri ok bilar aldri í stríði. 

Hann mun þér vera hollr ok trúr, sem hann hefir mér verit," sagði konungr, ok skilja þeir nú tal sitt. 

Eptir þetta gengr konungsson til Sviða ok segir Hildi tal þeira feðga. 

Hún segir son sinn ungan vera ok eigi í hernað fara mega. 

"Er hann ok ekki reyndr," segir hún, "vilda ek ok ekki heldr, at Björn brygði honum því, at hann þyrði ekki at berjast með þér í orrostu." 

Lýkr Hildr svá máli, en konungsson ferr heim til hallar ok er mjök óglaðr.

Ambátt sú var hjá Hildi, er Sunnlöð hét. 

Hún var fjölkunnug ok in mesta kvöldriða. 

Hún hafði margan mann illa leikit. 

Hildr kemr at máli við Illuga ok biðr hann sækja pál í sel, er Sviði lét eptir. 

Hann játar því. 

Þat var síð dags, er Illugi gekk heiman. 

Hann fór hart ok kom til seljanna ok fann þar pálinn. 

Þá var myrkt af nótt, ok ferr þó frá selinu, ok er hann var skammt kominn, var hlaupit á bak honum svá hart, at hælarnir kómu framan á bringuna. 

Þetta kvikendi hafði vönd í hendi ok barði Illuga með. 

Hér var komin Sunnlöð.

Illugi gengr ekki at síðr ok bar flagð þetta langa leið, þar til hann kemr at einum stórum steini. 

Hann keyrir flagðit niðr við steininn svá hart, at hryggrinn brotnar, ok lét hún svá líf sitt. 

Létti hann eigi sinni ferð fyrr en hann kemr heim. 

Hildr, móðir hans, var úti, er hann kom heim. 

Illugi var þá ófrýnn. 

Hildr var þá blíð. 

"Hafa nokkur nýtíðendi gerzt í þinni ferð, sonr minn?" sagði hún. 

"Fannstu pálinn, sem ek vísaði þér á?" 

"Já," segir Illugi.