En Hrafn sagði, at hann mundi til taka með guðs forsjá ok þeira atkvæði. Ok þá fór hann höndum um hann ok kenndi steinsins í kviðinum ok færði hann fram í getnaðarliðinn, svá sem hann mátti, ok batt síðan fyrir ofan með hörþræði, svá at eigi skyldi upp þoka steininn, ok öðrum þræði batt hann fyrir framan steininn. Ok þá bað hann, at allir skyldu syngja fimm pater noster, þeir er inni váru, áðr hann veitti atgerðina. Ok síðan skar hann um endilangt með knífi ok tók í brott tvá steina. Síðan batt hann viðsmjör við sárit ok græddi hann, svá at hann varð heill. 

   Torvelt er at tína öll ágæti íþróttligrar lækningar hans, þeirar er guð gaf honum. En fyrir því má slíkt eigi undarligt sýnast, at guði eru engir hlutir ómáttugir, ok af guði er öll sönn lækning, svá sem Páll postuli segir: alii gratia sanitatum in eodem spiritu. Þat er svá at skilja: sumum mönnum er gefin miskunn heilags anda. Mörgum mönnum veitti Hrafn smíðir sínar, ok aldri mat hann þær fjár. Bæ sinn á Eyri byggði hann vel ok gerði þar mörg hús ok stór ok marga aðra bæjarbót, þá er mikil merki má á sjá.

5. Frá Markúsi á Rauðasandi.

Markús hét maðr. Hann var Gíslason, Þórðarsonar, Úlfssonar. Guðríðr hét móðir Markúss. Hon var Steingrímsdóttir. Ingibjörg hét kona Markúss. Hon var dóttir Odds af Söndum ór Dýrafirði. Þau Markús ok Ingibjörg fluttu sik af Söndurn ór Dýrafirði ok til Saurbæjar á Rauðasandi ok bjuggu þar ok áttu tvá sonu ok eina dóttur, svá at ór barnæsku kæmist. Gísli hét sonr þeira inn ellri, en Magnús inn yngri, en Hallbera dóttir. Loftr hét son Markúss. Hann var laungetinn. Ragnheiðr hét móðir hans. Hon var Bjarnardóttir. 

   Markús var búþegn góðr ok mikill atferðarmaðr. Hann fór utan ok lét höggva í Nóregi kirkjuvið góðan. Síðan fór hann út hingat ok kom í Austfjörðu í Gautavík ok gaf kirkjuviðinn allan Sigmundi Ormssyni. Sú kirkja stendr nú austr á Valþjófsstöðum.

================ And the above passage divided by sentences ================

En Hrafn sagði, at hann mundi til taka með guðs forsjá ok þeira atkvæði. 

Ok þá fór hann höndum um hann ok kenndi steinsins í kviðinum ok færði hann fram í getnaðarliðinn, svá sem hann mátti, ok batt síðan fyrir ofan með hörþræði, svá at eigi skyldi upp þoka steininn, ok öðrum þræði batt hann fyrir framan steininn. 

Ok þá bað hann, at allir skyldu syngja fimm pater noster, þeir er inni váru, áðr hann veitti atgerðina. 

Ok síðan skar hann um endilangt með knífi ok tók í brott tvá steina. 

Síðan batt hann viðsmjör við sárit ok græddi hann, svá at hann varð heill. 

Torvelt er at tína öll ágæti íþróttligrar lækningar hans, þeirar er guð gaf honum. 

En fyrir því má slíkt eigi undarligt sýnast, at guði eru engir hlutir ómáttugir, ok af guði er öll sönn lækning, svá sem Páll postuli segir: alii gratia sanitatum in eodem spiritu. 

Þat er svá at skilja: sumum mönnum er gefin miskunn heilags anda. 

Mörgum mönnum veitti Hrafn smíðir sínar, ok aldri mat hann þær fjár. 

Bæ sinn á Eyri byggði hann vel ok gerði þar mörg hús ok stór ok marga aðra bæjarbót, þá er mikil merki má á sjá.

5. Frá Markúsi á Rauðasandi.

Markús hét maðr. 

Hann var Gíslason, Þórðarsonar, Úlfssonar. 

Guðríðr hét móðir Markúss. 

Hon var Steingrímsdóttir. 

Ingibjörg hét kona Markúss. 

Hon var dóttir Odds af Söndum ór Dýrafirði. 

Þau Markús ok Ingibjörg fluttu sik af Söndurn ór Dýrafirði ok til Saurbæjar á Rauðasandi ok bjuggu þar ok áttu tvá sonu ok eina dóttur, svá at ór barnæsku kæmist. 

Gísli hét sonr þeira inn ellri, en Magnús inn yngri, en Hallbera dóttir. 

Loftr hét son Markúss. 

Hann var laungetinn. 

Ragnheiðr hét móðir hans. 

Hon var Bjarnardóttir. 

Markús var búþegn góðr ok mikill atferðarmaðr. 

Hann fór utan ok lét höggva í Nóregi kirkjuvið góðan. 

Síðan fór hann út hingat ok kom í Austfjörðu í Gautavík ok gaf kirkjuviðinn allan Sigmundi Ormssyni. 

Sú kirkja stendr nú austr á Valþjófsstöðum.