Tala þau nú um kaupskap. Þeim kemr þat saman at hann skal sýna henni einnisaman gripina en þeira menn séu nálægir þeggja hvárn veg sem þeira kaupskapr tækist.

Kemr nú morginn. Berr Jónas á land sína góðgripi, ok leggr niðr á klæðit it góða. Kallar síðan á meykonunginn. Hon gengr nú uppá klæðit ok sér gripina. Hon biðr hann á leggja verð gripina en hann segir þá ei fala vera nema fyrir sjálfrar hennar blíðu. “Um megin er þat einum kaupmanni at taka mik undir hönd sér.” Hann stendr þá ok les stafina, þá sem á klæðinu váru. Jungfrúin sér þat ok hleypr á hann ok hrindr honum svá hart at hann kom fallinn á jörðina, en klæðit var þá komit langt í lopt upp. Skildi hon náttúru klæðisins. Hon mælti þá, “haf góða nótt Sigrgarðr ok þökk fyrir góða gripi, ok fær mér slíka marga.” Skildu þau nú við svá búit ok sigldi Sigrgarðr heim aptr.

8

Kemr Sigrgarðr heim aptr ok þykir hans ferð litlu betri enn áðr. Bíðr hann nú föður sinn fá sér lið, ok vill hann hefna sinnar svívirðingar. Hann kvað honum liðit skyldu til reiðu svá mikit sem hann vildi. Samnaði hann nú liði miklu, svá hann hafði fengit fimm tigi skipa skipuð með góðum drengjum, en áðr enn hann sigldi, finnr hann Gustólf fóstra sinn ok Gerði konu hans, ok segir þeim til sinna vandræða ok bað þau leggja honum nökkur heilræði at hann geti hefnt sín á meykonunginum. Gerðr segir at þat væri mikil gæfuraun at fást við hana ok kveðst vita at henni væri ekki sjálfrátt um sína illsku. Ok kveðst hyggja hon mundi i ósköpum, ok bað hann heldr annarra ráða leita enn at herja í Tartaría. “Þvíat þar er margt fólk ok grimmt, ok er illt at spilla góðum drengjum, ef þó væri ei sinn ávinningrinn.” Síðan töluðu þeir einmæli lengi.

================ And the above passage divided by sentences ================

Tala þau nú um kaupskap. 

Þeim kemr þat saman at hann skal sýna henni einnisaman gripina en þeira menn séu nálægir þeggja hvárn veg sem þeira kaupskapr tækist.

Kemr nú morginn. 

Berr Jónas á land sína góðgripi, ok leggr niðr á klæðit it góða. 

Kallar síðan á meykonunginn. 

Hon gengr nú uppá klæðit ok sér gripina. 

Hon biðr hann á leggja verð gripina en hann segir þá ei fala vera nema fyrir sjálfrar hennar blíðu. 

“Um megin er þat einum kaupmanni at taka mik undir hönd sér.” 

Hann stendr þá ok les stafina, þá sem á klæðinu váru. 

Jungfrúin sér þat ok hleypr á hann ok hrindr honum svá hart at hann kom fallinn á jörðina, en klæðit var þá komit langt í lopt upp. 

Skildi hon náttúru klæðisins. 

Hon mælti þá, “haf góða nótt Sigrgarðr ok þökk fyrir góða gripi, ok fær mér slíka marga.” 

Skildu þau nú við svá búit ok sigldi Sigrgarðr heim aptr.

8

Kemr Sigrgarðr heim aptr ok þykir hans ferð litlu betri enn áðr. 

Bíðr hann nú föður sinn fá sér lið, ok vill hann hefna sinnar svívirðingar. 

Hann kvað honum liðit skyldu til reiðu svá mikit sem hann vildi. 

Samnaði hann nú liði miklu, svá hann hafði fengit fimm tigi skipa skipuð með góðum drengjum, en áðr enn hann sigldi, finnr hann Gustólf fóstra sinn ok Gerði konu hans, ok segir þeim til sinna vandræða ok bað þau leggja honum nökkur heilræði at hann geti hefnt sín á meykonunginum. 

Gerðr segir at þat væri mikil gæfuraun at fást við hana ok kveðst vita at henni væri ekki sjálfrátt um sína illsku. 

Ok kveðst hyggja hon mundi i ósköpum, ok bað hann heldr annarra ráða leita enn at herja í Tartaría. 

“Þvíat þar er margt fólk ok grimmt, ok er illt at spilla góðum drengjum, ef þó væri ei sinn ávinningrinn.” 

Síðan töluðu þeir einmæli lengi.