Ok er Þórðr vissi þat, at hann var þar kominn, þá réð hann til mann at vinna á Sveini. Sá hét Gísli. Hann hjó á hönd honum upp við öxl. Þá hjó sá maðr, er Guðmundr hét, Gísla banahögg. Búi hét húskarl Þórðar. Hann hjó til Guðmundar. Af því sári fekk hann bana. 

   Nú eftir þenna atburð hafði Þórðr staðfestu í Vatnsfirði ok mannaforráð. Þorvaldr var þá staðfestulauss nökkura vetr. Sveinn var færðr til lækningar þeim manni, er Þorbjörn hét, ok varð eigi græddr, fyrr en Hrafn græddi hann. Síðan fór Sveinn í brott af landi ok gerði bú á Hálogalandi ok kom eigi síðan til Íslands.

9. Frá Magnúsi presti ok vígi Ljóts.

Magnús hét prestr. Hann var Þórðarson, Þórissonar, er kallaðr var Tolla-Þórir. Magnús gerði eftir Jórunni Snorradóttur til Ísafjarðar ok hafði hana með sér í Dýrafjörð á Mýrar. Þar bjó sá maðr, er Mögr hét. Hann var Mögsson, en Magnús var þar heimaprestr með honum. 

   Bergþórr hét maðr Sámsson, Brandssonar. Hann hafði nökkut verit fyrr í tíðleikum við Jórunni, ok er hann frá, at Magnús prestr hafði eftir henni gert, þá fór hann til Dýrafjarðar ok ætlaði at hafa Jórunni brott með sér. En fyrr en Bergþórr kæmi á Mýrar, þá var Magnúsi sögð för hans ok fyrirætlan. Þá lét Magnús prestr flytja Jórunni á þann bæ, er at Gnúpi heitir, ok var hon þar varðveitt á laun, meðan Bergþórr var þar í heraðinu. 

   At Gnúpi bjó kona sú, er Sigríðr hét. Hon var Þórðardóttir. Hon var góð húsfreyja ok fengsöm. 

   Bergþórr kom á Mýrar ok var þar við honum vel tekit. Þar var hann nætr nökkurar ok gat eigi upp spurt Jórunni. Magnús var við Bergþór allkátr ok gaf honum hund, er hann fór á brott. Bergþórr fór heimleiðis, ok var Jórunn eigi í ferð með honum. Þá kvað Magnús vísu þessa:

Sitr fimligt fljóð,

fram greiðik ljóð,

vex greppi sút,

und Gnúpi út.

En hafði heim,

þats hæfði þeim:

Vas hundr í för

með hjalma bör.[9]

================ And the above passage divided by sentences (or lines of the verse) ================

Ok er Þórðr vissi þat, at hann var þar kominn, þá réð hann til mann at vinna á Sveini. 

Sá hét Gísli. 

Hann hjó á hönd honum upp við öxl. 

Þá hjó sá maðr, er Guðmundr hét, Gísla banahögg. 

Búi hét húskarl Þórðar. 

Hann hjó til Guðmundar. 

Af því sári fekk hann bana. 

Nú eftir þenna atburð hafði Þórðr staðfestu í Vatnsfirði ok mannaforráð. 

Þorvaldr var þá staðfestulauss nökkura vetr. 

Sveinn var færðr til lækningar þeim manni, er Þorbjörn hét, ok varð eigi græddr, fyrr en Hrafn græddi hann. 

Síðan fór Sveinn í brott af landi ok gerði bú á Hálogalandi ok kom eigi síðan til Íslands.

9. Frá Magnúsi presti ok vígi Ljóts.

Magnús hét prestr. 

Hann var Þórðarson, Þórissonar, er kallaðr var Tolla-Þórir. 

Magnús gerði eftir Jórunni Snorradóttur til Ísafjarðar ok hafði hana með sér í Dýrafjörð á Mýrar. 

Þar bjó sá maðr, er Mögr hét. 

Hann var Mögsson, en Magnús var þar heimaprestr með honum. 

Bergþórr hét maðr Sámsson, Brandssonar. 

Hann hafði nökkut verit fyrr í tíðleikum við Jórunni, ok er hann frá, at Magnús prestr hafði eftir henni gert, þá fór hann til Dýrafjarðar ok ætlaði at hafa Jórunni brott með sér. 

En fyrr en Bergþórr kæmi á Mýrar, þá var Magnúsi sögð för hans ok fyrirætlan. 

Þá lét Magnús prestr flytja Jórunni á þann bæ, er at Gnúpi heitir, ok var hon þar varðveitt á laun, meðan Bergþórr var þar í heraðinu. 

At Gnúpi bjó kona sú, er Sigríðr hét. 

Hon var Þórðardóttir. 

Hon var góð húsfreyja ok fengsöm. 

Bergþórr kom á Mýrar ok var þar við honum vel tekit. 

Þar var hann nætr nökkurar ok gat eigi upp spurt Jórunni. 

Magnús var við Bergþór allkátr ok gaf honum hund, er hann fór á brott. 

Bergþórr fór heimleiðis, ok var Jórunn eigi í ferð með honum. 

Þá kvað Magnús vísu þessa:

[Option A] 

   Sitr fimligt fljóð,

   fram greiðik ljóð,

   vex greppi sút,

   und Gnúpi út.

   En hafði heim,

   þats hæfði þeim:

   Vas hundr í för

   með hjalma bör.

[Option B]

   [No option B]

[Option C]

   Hin mjúklega vaxna kona situr heima úti undir Niípi. 

   Eg yrki vísu. 

   Manninum vex áhyggja. 

   En hann hafði það heim með sér, sem hæfði honum: Hundur var í för með kappanum.