Því næst bað Sigrgarðr þau vel lifa. 

Thereafter Sigrgardr asked them to live well.


Kerling fekk honum einn posa; sagði honum hversu hann skyldi með fara þat sem í var ef til þyrfti at taka. 

The old woman got him a bag; she told him how he should go with it when in (var?) if needed to take.


Hon bað hann veita tveimr mönnum fari í skipi sínu þó at ei væri merkiligir ok hafa ráð þeira um þá hluti sem honum þætti miklu máli varða. 

She asked him to assist two men (to) go on his ship although they wouldn't be noteworthy and take their advice concerning the matters which he thought would be great matters. 


Fór Sigrgarðr í burtu. 

Sigrgardr went away.


Báðu þau vel fyrir honum.

They asked to pray well for him.


Sigldu þeir nú austr fyrir Tartararíki. 

They now sailed east off Tartariki.


Einn dag sigldu þeir mikit veðr ok urðu nærri björgum nökkurum. 

One day they sailed (with?) much wind and they were nearer some fortified cities.


Maðr kom fram á bjargit. 

A man emerged in need.


Hann var mikill vexti ok undarliga skaptr. 

He was large of stature and extraordinarily minded (CV).


Hann hafði kring mikinn ok var í gráum veipustakki. 

He had a large (kring?) and was in gray (veipu?)-skin.


Þat bar þó meir við hversu þjóabrattr er hann var, því var líkast sem klæðsekkr væri laginn um þverar lendar honum ok tók ofan í knésbót. 

It carries yet with how (þjóabrattr?) than he was, it was likely as a clothes-bag would be placed across (lendar?) him and came down to the hollow of the knee.


Hann beiddist fars. 

He asked for passage.


Sigrgarðr spurði hvat honum væri til lista gefit en hann kveðst vel aka segli. 

Sigrgardr asked what skill would be given in exchange, and he said for himself to trim sails well.  (similar to Z. gefa 7: g. e-m til e-s = to give in return for a thing)


Hann bað hann hafa skip ef hann næði. 

He asked him to use (the) ship if he could reach (it).


Hinn stökk af berginu ok út á skipit, ok gekk skipit niðr um nagla. 

That one leapt from the mountain and out to the ship, and the ship went down around the nails.


Þetta hlaup var þréttán álna af landi. 

This leap was 13 ells from land.


Hann greip í aktauma ok dreif þegar skipit frá landi. 

He seized the sail straps and drove the ship (away) from land. 


Þeir spurðu hann at nafni. 

They asked him (his) name.


Hann kveðst Hörðr heita ok vera kallaðr harðstjölr. 

He said for himself (that he) is named Horder and is called hard-rump.


Þeir hlógu at honum.

They laughed at him.


Annan níunda dag eptir sigldu þeir enn með landi fram. 

Another nine days later they sailed yet with land in front.


Þar var útgrynni mikit. 

There was a large shallowness stretching out from the shore.


Þar stóð maðr á landi. 

A man stood there on land.


Sá beiddi fars, hann var hár vexti ok í vargskinns stakki. 

That one asked for passage, he was tall of stature and in a wolfskin cape.


Sigrgarðr spurði þann at nafni. 

Sigrgardr asked that one for his name.


Hann sagðist heita Velstígandi. 

He said for himself his name is Velstigandi.


Sigrgarðr spurði hvað honum væri til lista gefit, en hann kveðst troða vel marvað. 

Sigrgardr asked what would be given him in exchange, and he said for himself to tread water well.  


Hann kvað þat góða íþrótt, ok bað hann troða til skips ef hann villdi farit fá. 

He said that (was) a good skill, and asked him to tread (water) to the ship if he wanted to get passage.


Hann sté út á sæinn; alda var mikil en þó rann hann til skipsins ok tók honum aldrei upp yfir skó, ok mundi þat vera sex tigu faðma frá landi. 

He stepped out on the sea; a wave was large, and yet he ran to the ship and it never reached him up over (his) shoes, and that would be 60 fathoms from land.


Þessi maðr hafði króksviðu i hendi.

This man had a hatchet with a hook in (his) hand.   (CV: króksviða = a kind of hatchet with a hook)