Skikkja var annarr gripr, svá góð at slík fannst ei fyrir norðan Grikklands haf. Tafl var inn þriði gripr ok var þat með rauðu gulli. Carbunculus var inn fjórði, svá stórr at hann vá níu aura.

Sigrgarðr fór at finna Jónas ok kaupslagaði við hann ok falaði af honum skipit ok gripina, ok gaf honum í móti kastala þann sem faðir hans hafði honum gefit, ok jarlsnafn með, en hann fékk honum skipit í móti ok þessa góðgripi sem áðr eru nefndir ok þó skyldi hann eiga eptir jafnvægi skikkjunnar af rauðu gulli. Hér með skiptu þeir litum, þvíat þat kunnu margir menn vel í þann tíma. Síðan bjóst Sigrgarðr í kaupferðir ok ætluðu allir Jónas vera hvar sem hann fór.

Um síðir kom hann austr í Tartaría, ok ei allnær því sem meykonungrinn sat. Hann lét falan varning sinn ok sýndi gripina, ok mat svá dýrt at engi reiðaðist við at kaupa. Þetta var sagt meykonunginum, ok lofuðu menn mjög gripina fyrir henni. Hon gjörir nú heimanferð sína til móts við Jónas, en þá er hon kemur í þá höfn er hann lá fyrir, kallar hon hann til tals við sik ok spurði hvárt hann hefði gripi svá góða sem sagt væri. Hann segir at lítils væri vert um þá, en hon kveðst vilja sjá ok kaupa ef falir væri. Hann kvað ei fala vera. Hon spurði hvárt hann ætlaði sína gæfu meiri enn annarra, ef hann vildi synja henni kaups. Hann kveðst hafa ætlað gripina Miklagarðs konungi. Hon kveðst ei vita þann konung at hon vildi gripi fyrir missa. Hon bað hann meta svá dýrt sem hann vildi. Hann kvað hana mundu sjá vilja áðr, en sagðist ei sýna vilja nema hon lofaði at taka ei með ofríki af honum, en hon segir at hann þyrfti ei at minna sik á þat. Kveðst hafa nóga makt at taka bæði hann ok svá allt þat sem hann á ok færi með.

================== And the above passage divided by sentences ===================

Skikkja var annarr gripr, svá góð at slík fannst ei fyrir norðan Grikklands haf.

 

Tafl var inn þriði gripr ok var þat með rauðu gulli.

 

Carbunculus var inn fjórði, svá stórr at hann vá níu aura.

 

Sigrgarðr fór at finna Jónas ok kaupslagaði við hann ok falaði af honum skipit ok gripina, ok gaf honum í móti kastala þann sem faðir hans hafði honum gefit, ok jarlsnafn með, en hann fékk honum skipit í móti ok þessa góðgripi sem áðr eru nefndir ok þó skyldi hann eiga eptir jafnvægi skikkjunnar af rauðu gulli.

 

Hér með skiptu þeir litum, þvíat þat kunnu margir menn vel í þann tíma.

 

Síðan bjóst Sigrgarðr í kaupferðir ok ætluðu allir Jónas vera hvar sem hann fór.

 

Um síðir kom hann austr í Tartaría, ok ei allnær því sem meykonungrinn sat.

 

Hann lét falan varning sinn ok sýndi gripina, ok mat svá dýrt at engi reiðaðist við at kaupa.

 

Þetta var sagt meykonunginum, ok lofuðu menn mjög gripina fyrir henni.

 

Hon gjörir nú heimanferð sína til móts við Jónas, en þá er hon kemur í þá höfn er hann lá fyrir, kallar hon hann til tals við sik ok spurði hvárt hann hefði gripi svá góða sem sagt væri.

 

Hann segir at lítils væri vert um þá, en hon kveðst vilja sjá ok kaupa ef falir væri.

 

Hann kvað ei fala vera.

 

Hon spurði hvárt hann ætlaði sína gæfu meiri enn annarra, ef hann vildi synja henni kaups.

 

Hann kveðst hafa ætlað gripina Miklagarðs konungi.

 

Hon kveðst ei vita þann konung at hon vildi gripi fyrir missa.

 

Hon bað hann meta svá dýrt sem hann vildi.

 

Hann kvað hana mundu sjá vilja áðr, en sagðist ei sýna vilja nema hon lofaði at taka ei með ofríki af honum, en hon segir at hann þyrfti ei at minna sik á þat.

 

Kveðst hafa nóga makt at taka bæði hann ok svá allt þat sem hann á ok færi með.