2. Ætt Bósa ok uppfóstr.

Maðr er nefndr Þvari ok var kallaðr Bryn-Þvari. Hann bjó skammt frá konungs atsetum. Hann hafði verit víkingr mikill inn fyrri hlut ævi sinnar, ok þá er hann var í víkingu, mætti hann skjaldmey einni, er Brynhildr hét. Hún var dóttir Agnars konungs ór Nóatúnum. Þau börðust, ok bárust sár á Brynhildi, þangat til at hún var óvíg. Tók Þvari hana þá til sín ok mikinn fjárhlut með henni. Hann lét græða hana at heilu, ok var hún síðan hnýtt ok bömluð, ok var hún því kölluð Brynhildr baga. Þvari gerði brúðlaup til hennar, ok sat hún á brúðbekk með hjálm ok brynju, en þó váru ástir þeira góðar. Lagði Þvari þá af hernað ok settist í bú, ok áttu tvá sonu, ok hét Smiðr inn eldri; hann var eigi mikill maðr vexti, manna fríðastr sýnum ok slyngr við allar íþróttir ok svá hagr, at hann lagði á allt gerva hönd. Bósi hét annarr sonr þeira. Hann var mikill vexti ok sterkr at afli, dökklitaðr ok ekki mjök fríðr ok líkr móður sinni at skaplyndi ok sköpun, kátr var hann ok keskimáll ok þráfylginn því, sem hann tók upp, ok eigi mjök fyrirleitinn við hvern sem hann átti. Móðir hans unni honum mikit, ok var hann kenndr við hana ok kallaðr Bögu-Bósi. Hafði hann ok margar tiltekjur til þess bæði í orðum ok verkum, at honum var þetta sannnefni.

Busla hét kerling. Hún hafði verit frilla Þvara karls. Hún fóstraði sonu hans. Hún kunni margt í töfrum. Smiðr var henni miklu eftirlátari, ok nam hann margt at henni. Hún bauð Bósa at kenna honum galdra, en Bósi sagðist eigi vilja, at þat væri skrifat í sögu hans, at hann ynni nokkurn hlut með sleitum, þann sem honum skyldi með karlmennsku telja. Mjök var nær um aldr þeira Herrauðar konungssonar ok karlssona, ok var vingott með þeim, ok var Bósi jafnan í konungsgarði, ok lögðu þeir Herrauðr lag sitt saman.

================ And the above passage divided by sentences ================

2. Ætt Bósa ok uppfóstr.

Maðr er nefndr Þvari ok var kallaðr Bryn-Þvari. 

Hann bjó skammt frá konungs atsetum. 

Hann hafði verit víkingr mikill inn fyrri hlut ævi sinnar, ok þá er hann var í víkingu, mætti hann skjaldmey einni, er Brynhildr hét. 

Hún var dóttir Agnars konungs ór Nóatúnum. 

Þau börðust, ok bárust sár á Brynhildi, þangat til at hún var óvíg. 

Tók Þvari hana þá til sín ok mikinn fjárhlut með henni. 

Hann lét græða hana at heilu, ok var hún síðan hnýtt ok bömluð, ok var hún því kölluð Brynhildr baga. 

Þvari gerði brúðlaup til hennar, ok sat hún á brúðbekk með hjálm ok brynju, en þó váru ástir þeira góðar. 

Lagði Þvari þá af hernað ok settist í bú, ok áttu tvá sonu, ok hét Smiðr inn eldri; hann var eigi mikill maðr vexti, manna fríðastr sýnum ok slyngr við allar íþróttir ok svá hagr, at hann lagði á allt gerva hönd. 

Bósi hét annarr sonr þeira. 

Hann var mikill vexti ok sterkr at afli, dökklitaðr ok ekki mjök fríðr ok líkr móður sinni at skaplyndi ok sköpun, kátr var hann ok keskimáll ok þráfylginn því, sem hann tók upp, ok eigi mjök fyrirleitinn við hvern sem hann átti. 

Móðir hans unni honum mikit, ok var hann kenndr við hana ok kallaðr Bögu-Bósi. 

Hafði hann ok margar tiltekjur til þess bæði í orðum ok verkum, at honum var þetta sannnefni.

Busla hét kerling. 

Hún hafði verit frilla Þvara karls. 

Hún fóstraði sonu hans. 

Hún kunni margt í töfrum. 

Smiðr var henni miklu eftirlátari, ok nam hann margt at henni. 

Hún bauð Bósa at kenna honum galdra, en Bósi sagðist eigi vilja, at þat væri skrifat í sögu hans, at hann ynni nokkurn hlut með sleitum, þann sem honum skyldi með karlmennsku telja. 

Mjök var nær um aldr þeira Herrauðar konungssonar ok karlssona, ok var vingott með þeim, ok var Bósi jafnan í konungsgarði, ok lögðu þeir Herrauðr lag sitt saman.