Kjartan tók vel undir þetta og kvað hana vel mála leita.
Kjartan answered this well and told her (he would) well broach the subject.

Eftir þetta er komið saman tali þeirra Hrefnu.
Later when (they) came together, they, Hrefnu (and Kjartan), talked.

Tala þau um daginn.
They spoke during the day.

Um kveldið spurði Þuríður Kjartan hversu honum hefði virst orðtak Hrefnu.
During the evening Thurid asked Kjartan how he had thought about (his) conversation with Hrefnu.

Hann lét vel yfir, kvaðst kona þykja vera hin skörulegsta að öllu því er hann mátti sjá af.
He expressed approval, stated for himself (the) woman seems to be the most noble to all those who he was able to do without.

Um morguninn eftir voru menn sendir til Ásgeirs og boðið honum í Ásbjarnarnes.
During the next morning men were sent to Asgeirs and invited him to Asbjarnarnes.

Tókst nú umræða um mál þeirra og biður Kjartan nú Hrefnu dóttur Ásgeirs.
Deliberations begin now concerning their matter and Kjartan now asks in marriage Hrefna, Asgeir's daughter.

Hann tekur því máli líklega því að hann var vitur maður og kunni að sjá hversu sæmilega þeim er boðið.
He answers favorably to this matter because he was a wise man and was able to see how honorably who asked them.

Kálfur er þessa máls mjög flýtandi: "Vil eg ekki láta til spara."
Kalfr is hurrying to this matter: "I will not cause to spare from (expenses)."

Hrefna veitti og eigi afsvör fyrir sína hönd og bað hún föður sinn ráða.
Hrefna gave no refusal for her hand (in marriage) and she asked her father (to) advise.

Er nú þessu máli á leið snúið og vottum bundið.
Now this matter is brought about and witnesses bound.

Ekki lætur Kjartan sér annað líka en brullaup sé í Hjarðarholti.
Kjartan doesn't let himself be pleased other than the wedding be in Hjardarholt.

Þeir Ásgeir og Kálfur mæla ekki þessu í mót.
They, Asgeir and Kalfr, don't speak against this.

Er nú ákveðin brullaupsstefna í Hjarðarholti þá er fimm vikur eru af sumri.
The wedding date is now appointed for Hjardarholt when it is five weeks of summer (literally: when five weeks are of summer).

Eftir það reið Kjartan heim með stórar gjafir.
Then Kjartan rode home with large gifts.

Ólafur lét vel yfir þessum tíðindum því að Kjartan var miklu kátari en áður hann fór heiman.
Olaf expressed approval of this news because Kjartan was a much more cheerful than before he went from home.

Kjartan fastaði þurrt langaföstu og gerði það að engis manns dæmum hér á landi því að það er sögn manna að hann hafi fyrstur manna fastað þurrt hér innanlands.
Kjartan fasted on fish and vegetables for Lent and did that, that no man's precedent here in the country (i.e, Iceland) because people say that he has first of men dry fasted here within the land. (Z. þurr - fasta þurt (or við þurt), to fast on fish and vegetable food.)

Svo þótti mönnum það undarlegur hlutur að Kjartan lifði svo lengi matlaus að menn fóru langar leiðir að sjá hann.
People so thought that a marvelous thing that Kjartan lived so long without food (other than fish and vegetables, of course) that people went long ways to see him.

Með slíku móti voru aðrir hættir Kjartans umfram aðra menn.
In such ways were other customs of Kjartan above other men.

Síðan gengu af páskarnir.
Then Easter passed.

Eftir það láta þeir Kjartan og Ólafur stofna til veislu mikillar.
After that they, Kjartan and Olaf, caused to establish a great feast.

Koma þeir norðan, Ásgeir og Kálfur, að á kveðinni stefnu og Guðmundur og Hallur og höfðu þeir allir saman sex tigu manna.
They, Asgeir and Kalfr, came from the north, at the stated time also Gudmund and Hall (and others) and they were altogether 60 people.

Þeir Kjartan höfðu og mikið fjölmenni fyrir.
They, Kjartan (and others) also had a large crowd before (them).

Var sú veisla ágæt því að viku var að boðinu setið.
That was an excellent feast because (it) was an invitation to stay a week. (?)

Kjartan gaf Hrefnu að línfé moturinn og var sú gjöf allfræg því að engi var þar svo vitur eða stórauðigur að slíka gersemi hefði séð eða átta.
Kjartan gave Hrefna (as a) bridle gift the headdress and the gift was very famous because nothing was there so wise or very wealthy at such a costly thing had seen or owned.