142. kafli

Nú líður þar til er dómar skulu út fara. Bjuggu þeir sig þá til
hvorirtveggju og vopnuðust.

Now passes the time until when (the) courts should go out. They prepared
themselves then on both (sides) and armed themselves.

Þeir gerðu hvorirtveggju herkuml á hjálmum sínum.

They, each side, put (coats of) arms on their helmets.

Þórhallur Ásgrímsson mælti: "Farið þér nú faðir minn að engu allæstir og
gerið nú allt

Thorhall Asgrim's son spoke, You behave now, my father, not at all greatly
excited and do everything

sem réttast. En ef nokkuð vandast í fyrir yður látið mig vita sem skjótast
og skal eg þá

as correctly as possible. But if something becomes difficult in (it) for
you, let me know as quickly as possible and I shall then

gefa ráð til með yður."

give you advice about (it)."

Þeir Ásgrímur litu til hans og var andlit hans sem í blóð sæi en stórt hagl
hraut úr augum

They Asgrim looked at him and his face was as if blood were in (it) and
great hail flew out of his eyes.

honum. Hann bað færa sér spjót sitt. Það hafði Skarphéðinn gefið honum og
var hin mesta gersemi.

He bade (them) bring him his spear. Skarphedinn had given it to him and
(it) was the greatest treasure.

Ásgrímur mælti er þeir gengu í braut: "Eigi var Þórhalli frænda gott í hug
er hann var

Asgrim spoke when they went away, "Kinsman Thorhall was not good in (his)
mind when he was

eftir í búðinni og eigi veit eg hvað hann tekur til. Nú skulum vér ganga til
með Merði

back in the booth and I don't know what he (will) resort to. Now we shall
go to Mord

Valgarðssyni," sagði Ásgrímur, "og láta fyrst sem ekki sé annað því að meiri
er veiður í Flosa en í mörgum öðrum."

Valgard's son," said Asgrim, "and make as if first? as not be another?
because (there) is bigger game in Flosi than in many others."

Ásgrímur sendi þá mann til Gissurar hvíta og Hjalta Skeggjasonar og
Guðmundar ríka.

Asgrim sent then a man to Gissur the white and Hjalti Skeggjason and Gudmund
the powerful.

Þeir komu nú allir saman og gengu þegar til Austfirðingadóms. Þeir gengu
sunnan að

They came now all together and went at once to the East Firth court. They
went from the south to

dóminum. Þeir Flosi og allir Austfirðingar með honum gengu norðan að
dóminum. Þar

the court. They Flosi and all the East Firthers with him went from the
north to the court. There

voru og Reykdalir og Öxfirðingar og Ljósvetningar með Flosa. Þar var og
Eyjólfur

were also men from Reykjardale, Oxar Firth, and the Light Water people with
Flosi. There was also Eyjolf Bolverk's son.

Bölverksson.

Flosi laut að Eyjólfi og mælti: "Hér fer vænt að og kann vera að eigi fari
fjarri því sem þú gast til."

Flosi bowed to Eyjolf and spoke, "Here (it) proceeds promisingly and (will?)
be able to be not going less as you supposed."

"Lát þú hljótt yfir því," segir Eyjólfur. "Koma mun þar er vér munum þurfa
þess að neyta."

"Let you be silent about it," says Eyjolf, "There will come (a time) when
we need to make use of this."

Mörður Valgarðsson nefndi sér votta og bauð til hlutfalla öllum þeim mönnum
er

Mord Valgard's son named witnesses for himself and bade lots be cast by all
those men who



skóggangssakar áttu að sækja í dóminn, hver sína sök skyldi fyrstur fram
segja eða hver

had cases of outlawry to prosecute in the court, who should declare his
case first or who

þar næst eða hver síðast. Bauð hann lögboði að dómi svo að dómendur heyrðu.
Þá voru

there next or who last. He bade a demand of the court so that judges heard.
Then were



hlutaðar framsögur og hlaut hann fyrst fram að segja sína sök.

declarations cast by lot and he was allotted first to declare his case.

Grace
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa