Here is the next installment of Auðun.  It’s a slightly longer sections than normal but I couldn’t find a natural break mid paragraph.

The “hooked o” has been banished and replaced throughout with ö :o) J

Given that Laurel is interested in resuming Hrafnkels saga, but has little spare time before the end of April, I will postpone the resumption to early May.

Kveðja

Alan

Þat er nú sagt einhverju sinni of várit, at konungr býðr Auðuni at vera með sér álengðar, ok kvezk myndu gøra hann skutilsvein sinn ok leggja til hans góða virðing. Auðun segir, 'Guð þakki yðr, herra, sóma þann allan er þér vilið til mín leggja; en hitt er mér í skapi at fara út til Íslands.' Konungr segir, 'Þetta sýnisk mér undarliga kosit.' Auðun mælti: 'Eigi má ek þat vita, herra', segir hann, 'at ek hafa hér mikinn sóma með yðr, en móðir mín troði stafkarls stíg út á Íslandi; því at nú er lokit björg þeiri er ek lagða til, áðr ek fœra af Íslandi.' Konungr svarar: 'Vel er mælt', segir hann, 'ok mannliga, ok muntu verða giptumaðr. Sjá einn var svá hlutrinn, at mér myndi eigi mislíka at þú fœrir í braut heðan. Ok ver nú með mér þar til er skip búask.' Hann gørir svá.