>
> I did not hear that that maiden fled from the
> war-snakes [weapons] of enemies. A ship was sunk.
> The swan of Odin [raven] recognizes exceedingly
> many starved men, a multitude of imbalance [??], in
> the salt lands of the porpoise [sea]. The tattered
> skin of the skull hung.
>
> Or perhaps you intend 'sveltr' to mean simply "dead".
Yeah, I was actually thinking: "spots/perceives/sees dying", with an
accusative + infinitive, but I suppose it's ambiguous isn't it.
> I don't understand "ómundanga mengi". Great host?
I was thinking of the adjectival use of 'mundangs' and 'mundanga',
and hoping for something that would mean "an extremely great
number", in apposition with 'skatna...hundmarga'. But maybe it
doesn't work like this. Shame to lose out on the rhyme, but I'm
sure I'll find another.
> Reynt´s rann hjarta innan
rifja Ellisifjar.
Would this work, metrically? I didn't know about the rule against
putting the rhyming syllables together. That's something else I've
learnt. What I meant by this was a sort of tautology: the house of
the heart = the heart. Not sure if anything like this occurs in
Norse, but OE has the idea of the heart as a box or container for
thoughts. And I was hoping that 'reynt' could signify not
just "experienced" but in this case "tried and tested (in the thick
of battle)"--and found to be made of stern stuff. Is that possible?
Anyway, here's the latest draft. Still some unwarrented
alliteration to get rid of (quite a lot in fact), but I managed to
ditch some and the rest will soon perish in the hailstorm of the
wolf-rider's rod of editing, yargh!
1.
Spýtum nú vals vætu
víss Kvasis fyr gulls Dísi.
Biðk til Temsar Boðnar,
bragnar, hljóðs: of móður
hvé námumenn - nenni
niðr sló hrönnum Önnu,
grönn Sága Sílægju,
segja - báls - vígs álum.
Spýtum nú valsvætu víss Kvasis, fyrir Dísi gulls. Bragnar, ek bið
(yðr) hljóðs til Temsar Boðnar. (Ek) nenni segja of móður Önnu, hvé
grönn Sága báls Sílægju sló niðr námumönnum hrönnum með álum vígs.
2.
Hrísla vís glæs geisla
gladdi nás ok saddi
þeista, þá rym reisti
randa í Serklandi.
> Mörg var háð und heiðu
> - hrafn óð í valblóði -
> römm gunnmerki rimma
> rifjungs Ellisifjar.
Vís hrísla geisla glæs gladdi þeista nás ok saddi (hann), þá er
(hún) reisti rym randa í Serklandi. *Mörg römm rimma rifjungs var
háð und heiðu gunnmerki Ellisifjar. Hrafn óð í valblóði.*
3.
Lindum gotna löndum
ljósnipt Ellu svipti.
Fleina fors inn versti
flaug at landi bauga,
þás grimm gørði amma
göll Vilhjalms, frá ölmum.
Út hljóp hlaut á brautu
harða rautt til jarðar.
Með lindum svipti Ljósnipt Ellu lýði löndum. (Sá) inn versti fors
fleina flaug frá álmum at velli bauga, þá er amma in grimma
Vilhjálms gerði göll - út hljóp hlaut harða rautt til jarðar.
4.
Fífrildum flóðs æða
flekkóttan þá Þróttar
hjaldrblóma þeir beimar
beittu, svörtum, hjörtu.
Fræs þöll Fyrisvalla
felldi, selja, Helju
seldi, seims, í rómu,
seggi hvössum eggjum.
Þá beittu þeir beimar fífildum svörtum flóðs æða (!) böðblóma
flekkóttan Þróttar (þat er ben), (ok) hjörtu. Þöll fræs Fyrisvalla,
selja seims, felldi seggi hvössum eggjum, seldi (þá) Helju.
5.
Frost hón framði Mistar
fjölð miskunna linna.
Vargar váru margir.
Vá sigr á ósvásum
ljósaperu óss ljóssar,
lág, þrumandi Humru.
Rind sóttu mót röndum,
rifjungs, Ellisifjar.
Hún framdi frost Mistar fjöld linkinna linna. Vargar váru margir.
Lág ljósaperu ljóssar óss Humru innar þrumandi vá sigr á ósvásum.
(Þeir) sóttu Rind rifjungs mót röndum Ellisifjar.
6.
Haugs molnaði hulning
Hölga, (hætti) ættar
Játmundar mær vöndum
mjök grandaði landi,
(við Silfrvala sjaldan),
sára, heið Karls eiða,
(dylgja), dýr fylgja
dróttning sú oss þótti.
(Hún) molnaði hulning haugs Hölga. Mær ættar Játmundar, eiða heið
Karls, grandaði mjök landi með vöndum sára. Sjaldan hætti dylgja
við Silfrvala (þat eru Spánvalir ór Silfrlandi). Óss þótti sú
dróttning dýr fylgja (vera).
7.
Flýði fjánda undan,
frákat, hildar snákum
(ómundanga mengi)
mærin - drekktisk snekkja.
Hnísu söltum svelta
svanr Hás skatna (tötrug
hekk hausfilla) þekkir
hundmarga í grundum.
Flýði sú mær undan hildarsnákum fjánda, (þá) frá ek (þat) eigi.
Snekkja drekktisk. Svanr Hás þekkir svelta skatna hundmarga,
ómundanga mengi, í söltum grundum Hnísu. Hausfilla hekk tötrug.
8.
Örn sér eim af hjarna
út of rjúka, mjúkum.
Slítr hann heila hvítan
hvar sem hón velr lemja,
bruddi bleik ok bladdi
bein, þars brutu Íms heinar.
Reynt´s rann hjarta innan
rifja Ellisifjar.
Örn sér eim rjúka út af mjúkum hjarna. Slítr hann heila hvítan,
hvar sem hón velr lemja, bruddi bleik ok bladdi bein, þar er brutu
Íms heinar. Reynt er hjarta rann innan rifja Ellisifjar.
9.
Skelldi Íra skjöldum,
skalmi laust nú hjalma.
Berserkir Bretmarkar
barðisk þar alharðir.
Lýtalausa leysti
ept langa hríð angra.
Blástr teiknar blóðhvæsu
benjar gauki auki.
(Hún) skelldi Íra skjöldum, laust nú hjálma (með) skálmi. Berserkir
Bretmarkar barðisk þar alharðir. Lýtalausa leysti (hún) eptir langa
hríð angra. Blástr blóðhvæsu bendr fyrir auki gauki benjar.
10.
Píslarnjósn skalk prísa
prísunda vina þinna,
vánd verk í myrkri;
vildut Serkjum mildi.
Klungrvín Kjalars, í pungi,
kleggi gørðisk, Fleggja.
Enn Blinda mjöð baðmar
Bukkingaheims drukku.
Ek skal prísa píslarnjósn prísunda vina þinna, vánd verk í myrkri.
(Þeir) vildu Serkjum ekki mildi. Klungrvín Kjalars gørðisk kleggi í
pungi Fleggja. Enn drukku baðmar Bukkingaheims mjöð Blinda.
11.
Grjótbrjótr gekk í móti
Göndlar reynum, handa,
bældi menn ok brenndi
bráhvítr, angri ríta,
fjándr fjölmarga arga
fellr sifsprund Ellu.
Rind sóttu mót röndum,
rifjungs, Ellisifjar.
Bráhvítr brjótr grjóta handa gekk í móti reynum Göndlar. (Hún)
bældi menn ok brenndi (þá). Með hræzlu ríta fellir sifsprund Ellu
fjölmarga fjándr arga. Þeir sóttu Rind rifjungs mót röndum
Ellisifjar.
12.
Fold blómfölduð feldar
felldi fjölð (menn hennar)
Útanlands af landi
lýði rak (en örn mun hlakka),
flóttamenn at minnka
(fár faröndum váru).
Lið lyfnjóta Gefjun
lundum blóðs gaf Þundar.
Blómfölduð fold feldar felldi fjöld. (Hún) rak útanlandslýði af
landi, at minnka flóttamenn. En örn mun hlakka. Menn hennar váru
fár faröndum. Gefjun gaf lið lyfnjóta blóðslundum Þundar.
13.
Meygramr vann af mönnum
munnhróð, þó at slóða,
í malmmóti ljótu,
meira droegi, geira.
Baug oss skortir bjartan,
bekkjar hlunns ljós, ekki,
unz heim heimti Ómi
hvassa fljóð, Þrór bjóði.
Meygramr vann munnhróð af mönnum í ljótu málmmóti geira, þó at meira
slóða droegi. Oss skortir ekki baug bjartan, (né) ljós bekkjar
hlunns, unz Ómi heimti heim þá ina hvössu fljóð, Þrór bjóði hana
(til Valhallar).
14.
Svá til svals vér hölsum
syrva þrøngum øngum
tes Gandalfs, en Göndul
gafmild kann orð snildar.
Rödd rabbið ér Vidda
rauða, skaldi, Hrauðnis.
Á rás vísna várum
vendandi gørum enda.
Svá þrøngum vér hálsum øngum syrva til svals tes Gandalfs, en Göndul
gafmild kann snildarorð. Rabbið ér, (dróttning), skaldi rauða rödd
Vidda, (eða) Hrauðnis. Á rás vendandi vísna várum gørum enda.