This week's translation passage features one of the longer, if not longest, sentences (71 words). And maybe also the easiest?

Þessa sýn sá Þorbjörn svá gerla, at hann sá allan fótaburð hestanna ok svá þat, at menninir stóðu í stigreipum. En þenna atburð sá hann gerr en eðli manns er til at sjá. 

   Þann vetr inn sama varð sá atburðr á Eyri at Hrafns inn átta aftan jóla, at maðr sá, er Þórarinn hét Höskuldsson, Þorbjarnarsonar, ok Birnu Ámundadóttur, hann sá mann standa fyrir matborði Hrafns. Sá var mikill vexti ok hafði hjálm á höfði ok sverð brugðit í hendi ok studdi niðr á borðit blóðreflinum fyrir Hrafni. Hann stóð um stund ok gekk á braut síðan. Þórarinn sat it næsta Hrafni innar frá. Þá sá Þórarinn þessa sýn, en engir aðrir, þeir er í stofunni váru. 

   Þann vetr inn sama sá Hallkatla Einarsdóttir, — hon var at kirkju, — ljós heim undir virkinu, ok horfði annarr endir ljóssins upp í loft, en annarr niðr til jarðar. Henni þótti þetta undarligt ok vissi eigi, hverju gegndi. 

   Steingrímr hét maðr. Hann var Óláfsson, heímamaðr Hrafns. Hann sá ok ljós undir virkinu, sem Hallkatla hafði sét, ok fleiri menn sá þessa sýn þann vetr inn sama undir virkinu. 

   Um vetrinn eftir fóru þeir Pétr ok Sturla Bárðarsynir norðr í Súðavík ok tóku höndum þann bónda, er Jóseppr hét, ok son hans, er Einarr hét. Þeir höfðu sekir orðit um hvalmál. Þeir höfðu þá heim á Eyri til Hrafns, en hann gaf þeim líf báðum, Jóseppi ok Einari, ok kunni enga þökk þeim Pétri fyrir þat þeir höfðu þá þangat flutt. Um þenna Jósepp kvað Eilífr Snorrason vísu þessa:

[Version A]

   Sekr gekk hodda hnykkir

   hringeygr af várþingi.

   Áðr beið illt ok síðan

   Jóseppr af hvalfjósum.

[Version B]

   Hringeygr hodda hnykkir gekk sekr af várþingi.

   Jóseppr beið illt af hvalfjósum áðr ok síðan.

[Version C]

   Hinn hringeygði maður gekk sekur af vorþingi.

   Jósef hafði illt af renginu bæði fyrr og síðar.

19. Þorvaldr tók Hrafn af lífi.

Þat var um langaföstu it sama vár, at Þorvaldr fór norðan ór Ísafirði með tvá menn ins fjórða tigar. Í þeiri för váru með Þorvaldi: Bjarni djákn Finnsson, Aðalsteinn djákn Reinallsson, Ögmundr Sveinsson, Þorgils Austmaðr, Steingrímr Ásgeirsson, Kolbeinn Bergsson, Þórðr Gunnarsson, Þórðr Steinsson, Bárðr Bárðarson, Sölvi Þóroddsson, Kormákr Ásbjarnarson, Ormr Skeggjason, Eiríkr Þorvarðarson, Eiríkr Hrafnkelsson, Þórðr Þorbjarnarson, Ullr Þorbjarnarson, Þórðr Högnason, Helgi Magnússon, Svertingr Högnason, Óláfr Þorsteinsson, Óláfr Helgason, Ásgeirr Kalason, Tyrvi Starrason, Ími Þorkelsson, Jón Þorsteinsson, Snærir húskarl Heinreksson, Glúmr Helgason, Þorleifr gjafleifi, Björn Þorkelsson, Þorgrímr Þormóðsson, Sighvatr Þorkelsson.

================ And the above passage divided by sentences/lines ================

Þessa sýn sá Þorbjörn svá gerla, at hann sá allan fótaburð hestanna ok svá þat, at menninir stóðu í stigreipum. 

En þenna atburð sá hann gerr en eðli manns er til at sjá. 

Þann vetr inn sama varð sá atburðr á Eyri at Hrafns inn átta aftan jóla, at maðr sá, er Þórarinn hét Höskuldsson, Þorbjarnarsonar, ok Birnu Ámundadóttur, hann sá mann standa fyrir matborði Hrafns. 

Sá var mikill vexti ok hafði hjálm á höfði ok sverð brugðit í hendi ok studdi niðr á borðit blóðreflinum fyrir Hrafni. 

Hann stóð um stund ok gekk á braut síðan. 

Þórarinn sat it næsta Hrafni innar frá. 

Þá sá Þórarinn þessa sýn, en engir aðrir, þeir er í stofunni váru. 

Þann vetr inn sama sá Hallkatla Einarsdóttir, — hon var at kirkju, — ljós heim undir virkinu, ok horfði annarr endir ljóssins upp í loft, en annarr niðr til jarðar. 

Henni þótti þetta undarligt ok vissi eigi, hverju gegndi. 

Steingrímr hét maðr. 

Hann var Óláfsson, heímamaðr Hrafns. 

Hann sá ok ljós undir virkinu, sem Hallkatla hafði sét, ok fleiri menn sá þessa sýn þann vetr inn sama undir virkinu. 

Um vetrinn eftir fóru þeir Pétr ok Sturla Bárðarsynir norðr í Súðavík ok tóku höndum þann bónda, er Jóseppr hét, ok son hans, er Einarr hét. 

Þeir höfðu sekir orðit um hvalmál. 

Þeir höfðu þá heim á Eyri til Hrafns, en hann gaf þeim líf báðum, Jóseppi ok Einari, ok kunni enga þökk þeim Pétri fyrir þat þeir höfðu þá þangat flutt. 

Um þenna Jósepp kvað Eilífr Snorrason vísu þessa:

[Version A]

   Sekr gekk hodda hnykkir

   hringeygr af várþingi.

   Áðr beið illt ok síðan

   Jóseppr af hvalfjósum.

[Version B]

   Hringeygr hodda hnykkir gekk sekr af várþingi.

   Jóseppr beið illt af hvalfjósum áðr ok síðan.

[Version C]

   Hinn hringeygði maður gekk sekur af vorþingi.

   Jósef hafði illt af renginu bæði fyrr og síðar.

19. Þorvaldr tók Hrafn af lífi.

Þat var um langaföstu it sama vár, at Þorvaldr fór norðan ór Ísafirði með tvá menn ins fjórða tigar. 

Í þeiri för váru með Þorvaldi: Bjarni djákn Finnsson, Aðalsteinn djákn Reinallsson, Ögmundr Sveinsson, Þorgils Austmaðr, Steingrímr Ásgeirsson, Kolbeinn Bergsson, Þórðr Gunnarsson, Þórðr Steinsson, Bárðr Bárðarson, Sölvi Þóroddsson, Kormákr Ásbjarnarson, Ormr Skeggjason, Eiríkr Þorvarðarson, Eiríkr Hrafnkelsson, Þórðr Þorbjarnarson, Ullr Þorbjarnarson, Þórðr Högnason, Helgi Magnússon, Svertingr Högnason, Óláfr Þorsteinsson, Óláfr Helgason, Ásgeirr Kalason, Tyrvi Starrason, Ími Þorkelsson, Jón Þorsteinsson, Snærir húskarl Heinreksson, Glúmr Helgason, Þorleifr gjafleifi, Björn Þorkelsson, Þorgrímr Þormóðsson, Sighvatr Þorkelsson.