Um várit eftir fór Hrafn suðr til Borgarfjarðar í Reykjaholt til sáttarfundar þess, er þeir Þorvaldr höfðu sett með sér. Til þessa fundar kom Þorvaldr eigi. Þar kom Þórðr Sturluson ok Þorvaldr Gizurarson, er gera skyldu um þetta mál, en þeim sýndist sem ekki mundi stoða at gera um þetta mál, þar er Þorvaldr var eigi við staddr. Sýndist þeim Þorvaldr rjúfa sætt, er hann kom eigi til þessa fundar, sem ákveðit var. 

   Um haustit eftir sendi Þórðr Sturluson orð Þorvaldi ok Hrafni, at þeir skyldi koma á Skarðsströnd í Fagradal, ef þeir vildi sættast. 

   Til þessa fundar kom Hrafn, en Þorvaldr eigi. Þá þóttust menn sjá, at Þorvaldr vildi enga sætt við Hrafn. 

   Þá fór Hrafn á Barðaströnd í Haga til brúðkaups þess, er Haukr Þorgilsson gekk at eiga Oddnýju, dóttur Steinólfs prests. At því boði var ok Eyvindr Þórarinsson. 

   Ok er lokit var boðinu, þá var Hrafn eftir í Haga, en Eyvindr fór um heiði til Arnarfjarðar ok förunautar hans. Ok er þeir fóru út með Forsfirði til Dufansdals síð um kveld, þá sá þeir eld brenna á sjávarbrekkunum fyrir utan Dufansdalsá. Þeim sýndist eldrinn bjartr ok víðr sem stakkgarðsvídd væri. Þeir sá lengi eldinn ok ætluðu at fara ok vita, hverju gegndi, en flóð var í ánni niðri, ok máttu þeir þar eigi yfir komast, fara upp með ánni ok sá jafnan eldinn. Áin var ill yfirferðar ok upp gengin af frosti. Fjúk var á ok snækváma. En er þeir kómu yfir ána, hugðu þeir at eldinum, ok var þá horfinn eldrinn. Þeir fóru til húss í Dufansdal ok váru þar um nóttina ok sögðu þar sýn eldsins, en engi þóttist vita, hví sjá sýn mundi gegna, er þeir sá.

18. Frá fyrirburðum.

Í Selárdal varð sá atburðr, at húskarlar Ragnheiðar váru rónir á sjó. En er þeir váru mjök langt komnir frá landi, þá sá þeir á sjónum út til hafs eld upp brenna ok skjótt hverfa. Þeir sá allir þessa sýn ok eigi meir senn en tveir, en þeir sá svá oft, at þó sá þeir allir. . 

================And the above passage divided by sentneces================

Um várit eftir fór Hrafn suðr til Borgarfjarðar í Reykjaholt til sáttarfundar þess, er þeir Þorvaldr höfðu sett með sér. 

Til þessa fundar kom Þorvaldr eigi. 

Þar kom Þórðr Sturluson ok Þorvaldr Gizurarson, er gera skyldu um þetta mál, en þeim sýndist sem ekki mundi stoða at gera um þetta mál, þar er Þorvaldr var eigi við staddr. 

Sýndist þeim Þorvaldr rjúfa sætt, er hann kom eigi til þessa fundar, sem ákveðit var. 

Um haustit eftir sendi Þórðr Sturluson orð Þorvaldi ok Hrafni, at þeir skyldi koma á Skarðsströnd í Fagradal, ef þeir vildi sættast. 

Til þessa fundar kom Hrafn, en Þorvaldr eigi. 

Þá þóttust menn sjá, at Þorvaldr vildi enga sætt við Hrafn. 

Þá fór Hrafn á Barðaströnd í Haga til brúðkaups þess, er Haukr Þorgilsson gekk at eiga Oddnýju, dóttur Steinólfs prests. 

At því boði var ok Eyvindr Þórarinsson. 

Ok er lokit var boðinu, þá var Hrafn eftir í Haga, en Eyvindr fór um heiði til Arnarfjarðar ok förunautar hans. 

Ok er þeir fóru út með Forsfirði til Dufansdals síð um kveld, þá sá þeir eld brenna á sjávarbrekkunum fyrir utan Dufansdalsá. 

Þeim sýndist eldrinn bjartr ok víðr sem stakkgarðsvídd væri. 

Þeir sá lengi eldinn ok ætluðu at fara ok vita, hverju gegndi, en flóð var í ánni niðri, ok máttu þeir þar eigi yfir komast, fara upp með ánni ok sá jafnan eldinn. 

Áin var ill yfirferðar ok upp gengin af frosti. 

Fjúk var á ok snækváma. 

En er þeir kómu yfir ána, hugðu þeir at eldinum, ok var þá horfinn eldrinn. 

Þeir fóru til húss í Dufansdal ok váru þar um nóttina ok sögðu þar sýn eldsins, en engi þóttist vita, hví sjá sýn mundi gegna, er þeir sá.

18. Frá fyrirburðum.

Í Selárdal varð sá atburðr, at húskarlar Ragnheiðar váru rónir á sjó. 

En er þeir váru mjök langt komnir frá landi, þá sá þeir á sjónum út til hafs eld upp brenna ok skjótt hverfa. 

Þeir sá allir þessa sýn ok eigi meir senn en tveir, en þeir sá svá oft, at þó sá þeir allir.