“Þessir hafa mér líf gefit,” segir hann, “ok heitir annarr Hörðr en annarr Stígandi. Ok vænti ek,” segir hann “at þú munir gefa þeim upp reiði þína, þvíat þetta eru þeir bræðr Sigmundr ok Högni, synir Gustólfs karls. Ok hefði ek aldri úr þessi þraut komist nema þeir hefði hjálpat mér, ok Gerðr móðir þeira. En þat sem þeir hafa við þik brotit viljum vér bæta með gulli ok silfri.” Konungr gefr þá í vald sonar síns. Ok spurði því þeir væri svá skrípiligir orðnir. En Gustólfr karl sagði at hann hefði keypt at einum dverg at gjöra Högna fangastakkinn þann at hvert stál brotnaði sem á kom. “En belgr sjá sem hann hefir í milli herðanna ok pokar þeir sem hanga við stjöl honum eru fullir af gresjárni ok brotnar því allt þat sem hann sest á.” Færði karl þá sonu sína úr búningi þessum ok læsti niðr í kistu. En þeir váru þar undir í skarlaksklæðum ok þóttu þeir manna vænstir.

Fóru menn síðan frá skipum ok til hallar. Skorti þá eigi glaum ok gleði með fögrum hljóðfærum. Váru þeir með þessum prís leiddir í borgina. Var konungi fylgt til hallar ok settr í hásæti. Sigrgarðr settist í hásæti hjá föður sínum. En þessu næst kom drottning í höllina með miklum fjölda meyja ok kvenna ok annat hoffólk. Hon fagnaði öllum vel þeim sem komnir váru, en síðan gekk hon at Sigrgarði ok settist í kné honum ok lagði báðar hendr um háls honum ok kyssti hann ok bað hann fyrirgefningar um stríð ok mótgang þann sem hon hafði veitt honum; gaf sik ok allt sitt ríki í hans vald, ok beiddi hann skipa sem hann vildi.

================ And the above passage divided by sentences ================

“Þessir hafa mér líf gefit,” segir hann, “ok heitir annarr Hörðr en annarr Stígandi. 

Ok vænti ek,” segir hann “at þú munir gefa þeim upp reiði þína, þvíat þetta eru þeir bræðr Sigmundr ok Högni, synir Gustólfs karls. 

Ok hefði ek aldri úr þessi þraut komist nema þeir hefði hjálpat mér, ok Gerðr móðir þeira. 

En þat sem þeir hafa við þik brotit viljum vér bæta með gulli ok silfri.” 

Konungr gefr þá í vald sonar síns. 

Ok spurði því þeir væri svá skrípiligir orðnir. 

En Gustólfr karl sagði at hann hefði keypt at einum dverg at gjöra Högna fangastakkinn þann at hvert stál brotnaði sem á kom. 

“En belgr sjá sem hann hefir í milli herðanna ok pokar þeir sem hanga við stjöl honum eru fullir af gresjárni ok brotnar því allt þat sem hann sest á.” 

Færði karl þá sonu sína úr búningi þessum ok læsti niðr í kistu. 

En þeir váru þar undir í skarlaksklæðum ok þóttu þeir manna vænstir.

Fóru menn síðan frá skipum ok til hallar. 

Skorti þá eigi glaum ok gleði með fögrum hljóðfærum. 

Váru þeir með þessum prís leiddir í borgina. 

Var konungi fylgt til hallar ok settr í hásæti. 

Sigrgarðr settist í hásæti hjá föður sínum. 

En þessu næst kom drottning í höllina með miklum fjölda meyja ok kvenna ok annat hoffólk. 

Hon fagnaði öllum vel þeim sem komnir váru, en síðan gekk hon at Sigrgarði ok settist í kné honum ok lagði báðar hendr um háls honum ok kyssti hann ok bað hann fyrirgefningar um stríð ok mótgang þann sem hon hafði veitt honum; gaf sik ok allt sitt ríki í hans vald, ok beiddi hann skipa sem hann vildi.