Hann leiðir kvíguna á básinn, en leysir griðunginn. Hann hljóp upp á kvíguna. Mosabelgrinn varð léttr fyrir, ok rak griddi höfuðit út á múrinn ok braut af sér bæði hornin. Herrauðr greip þá í bæði eyrun á honum ok í granirnar ok snaraði hann svá ór hálsliðinum.

Þá vaknaði gýgrin ok hljóp á fætr. Í þessu kom Bósi inn í hofit ok bar þrælinn uppi yfir höfði sér á spjótinu. Gammrinn brá nú við skjótt ok steypti sér ofan ór hreiðrinu ok vildi gleypa þann, sem inn var kominn. Svalg hann nú þrælinn ofan at mitti. Bósi þrýsti þá spjótinu, svá at þat gekk upp í háls gamminum, þar til at stóð í hjartanu. Gammrinn setti nú klærnar í þjóin á þrælsskrokkinum ok setti vænghnúfana við eyrat á Bósa, svá at hann fell í óvit. Fell gammrinn þá ok ofan á hann, ok váru hans fjörbrot ógurliga mikil. Herrauðr réðst á móti hofgyðjunni, ok var þeira atgangr inn harðasti, ok hafði kerling illa skornar negl, ok reif hún hold hans niðr at beini. Þau bárust þangat at, sem Bósi var fallinn, ok var þar blóðugt mjök. Kerlingu varð hált í gammsblóðinu, ok fell hún á bak aftr, ok váru þá sviptingar miklar með þeim, svá at ýmsi váru undir. Bósi raknaði þá við ok greip höfuð griðungsins ok rak á nasir gýginni. Herrauðr sleit þá af henni höndina í axlarliðinum. Tók henni þá at dafna leikrinn, en í fjörbrotum hennar varð landskjálfti mikill.

Þeir gengu nú um hofit ok rannsökuðu þat. Í hreiðri gammsins fundu þeir eggit, ok var þat allt með gullstöfum ritat. Þar fundu þeir gull svá mikit, at þeir höfðu nóg at bera. Þeir kómu at stalla þeim, sem Jómali sat á. Af honum tóku þeir gullkórónu, setta með tólf gimsteinum, ok men þat, sem kostaði þrjú hundruð marka gulls, ok ór knjám honum tóku þeir silfrbolla svá stóran, at engir fjórir menn mundu af drekka. Hann var fullr af rauðagulli.

================ And the above text divided by sentences ================

Hann leiðir kvíguna á básinn, en leysir griðunginn. 

Hann hljóp upp á kvíguna. 

Mosabelgrinn varð léttr fyrir, ok rak griddi höfuðit út á múrinn ok braut af sér bæði hornin. 

Herrauðr greip þá í bæði eyrun á honum ok í granirnar ok snaraði hann svá ór hálsliðinum.

Þá vaknaði gýgrin ok hljóp á fætr. 

Í þessu kom Bósi inn í hofit ok bar þrælinn uppi yfir höfði sér á spjótinu. 

Gammrinn brá nú við skjótt ok steypti sér ofan ór hreiðrinu ok vildi gleypa þann, sem inn var kominn. 

Svalg hann nú þrælinn ofan at mitti. 

Bósi þrýsti þá spjótinu, svá at þat gekk upp í háls gamminum, þar til at stóð í hjartanu. 

Gammrinn setti nú klærnar í þjóin á þrælsskrokkinum ok setti vænghnúfana við eyrat á Bósa, svá at hann fell í óvit. 

Fell gammrinn þá ok ofan á hann, ok váru hans fjörbrot ógurliga mikil. 

Herrauðr réðst á móti hofgyðjunni, ok var þeira atgangr inn harðasti, ok hafði kerling illa skornar negl, ok reif hún hold hans niðr at beini. 

Þau bárust þangat at, sem Bósi var fallinn, ok var þar blóðugt mjök. 

Kerlingu varð hált í gammsblóðinu, ok fell hún á bak aftr, ok váru þá sviptingar miklar með þeim, svá at ýmsi váru undir. 

Bósi raknaði þá við ok greip höfuð griðungsins ok rak á nasir gýginni. 

Herrauðr sleit þá af henni höndina í axlarliðinum. 

Tók henni þá at dafna leikrinn, en í fjörbrotum hennar varð landskjálfti mikill.

Þeir gengu nú um hofit ok rannsökuðu þat. 

Í hreiðri gammsins fundu þeir eggit, ok var þat allt með gullstöfum ritat. 

Þar fundu þeir gull svá mikit, at þeir höfðu nóg at bera. 

Þeir kómu at stalla þeim, sem Jómali sat á. 

Af honum tóku þeir gullkórónu, setta með tólf gimsteinum, ok men þat, sem kostaði þrjú hundruð marka gulls, ok ór knjám honum tóku þeir silfrbolla svá stóran, at engir fjórir menn mundu af drekka. 

Hann var fullr af rauðagulli.