Féll hann nú dauðr, en sá, sem eftir stóð, bað Hrana um líf. Var þat annarr þræll Gauta, sem fyrr var getit. Var nú Hrani móðr mjök, en lítt sárr. Hvílist hann nú um stund ok spyrr þrælinn, hvat títt var um fall Gauta.

6. kafli - Hrani fekkst við Nípu tröllkonu

Litlu síðar kemr Helgi krókr með fjórða mann. Hafði hann fregnat af smalamanni, at Hrani mundi liðs þurfa. Varð nú fagnaðarfundr með þeim, ok sögðu menn, at þvílíkr maðr mundi eigi vera á þeim dögum þar nálægt sem Hrani at afli ok fimleik. Var nú Kári eigi út af dauðr, ok hjó Hrani af honum höfuð. Svo dysjuðu þeir Hróald galta ok fylgjara hans þar í einum hól, er síðan nefnist Galtahóll, fóru síðan heim til Helgastaða með viðarhlössin. Ræmdist þetta víða um sveitir.

Eigi er getit, at nein eftirmál yrði af falli Galta, þar hann átti eigi frændr mjök nána sér. Þar með var hann ok óvinsæll mjök.

Sat nú Hrani hjá Helga um hríð, ok bar eigi til tíðenda. Helgi var mesti búsýslumaðr. Átti hann gott bú ok fé margt. Hann hafði selstöðu sína fyrir austan Skjálfandafljót.

Eitt sumar bar svo til, at smalamaðr kom eigi heim at selinu um morguninn, ok leið svo dagrinn ok nóttin.

Nú láta griðkonur segja Helga, at smalamaðrinn sjáist hvergi, en fé hafi allt heim komit. Undrast nú menn yfir því, ok sendir nú Helgi tvo menn at leita hans. Þeir fóru af stað ok leituðu fram til fjalla í þrjá daga ok fundu hann eigi, ok var svo hætt þessari leit ok settr annarr smali at gæta fjárins. Nú leið hálfr mánuðr til þess, at hann hvarf, ok var hans einnig leitat, ok fannst hann eigi heldr en inn fyrri. Stórum undrar Helga þetta, ok ætla menn þá trölltekna, ok vill nú engi verða til smalamennsku í þeirra stað, ok ferr svo, at Hrani býðst til þá um hríð. Nú ferr Hrani at smala, ok líðr hálfönnur vika, svo eigi berr neitt til tíðenda.