Hi everyone!

 

For a school work I will have to analyze the poem “Frey and Skírnir” (or Freyr fekk Gerðar Gymisdóttir, from the Gylfaginning of Snorri Sturluson’s Prose Edda) in Old Icelandic. In my researches, I could not find if that poem was skaldic, eddic or using the stylistic devices from the sagas. Maybe it is a combination of all of them, but I can’t find any information about it.

 

In Gordon p.3, he says that “The whole book [Gylfaginning] was written as a compendium of the skaldic art.”

And afterwards he tells: “His [Snorri’s] prose, with all the economy and telling restraint of the best Icelandic sagas, as also much more delicacy and flexibility.”

 

I am also confused, because this poem is derived from Skírnismál or Skírnisför from the Poetic Edda, and Snorri kept a paragraph from that poem, which looks more like skaldic poetry.

 

Therefore, can someone help me figure out in which poetical tradition (eddic, skaldic, saga) the poem Freyr fekk Gerðar Gymisdóttir was written?

Thank you for your help,

 

 

Isabelle Brisset

 

P.S : I copied the poem below!

 -------------------------------------------------------------------------------------------

37. Freyr fekk Gerðar Gymisdóttir.

Þat var einn dag at Freyr hafði gengit í Hliðskjálf ok sá
55 of heima alla; en er hann leit í norðrætt, þá sá hann á einum
bœ mikit hús ok fagrt, ok til þess húss gekk kona; ok er hon
tók upp hǫndunum ok lauk hurð fyrir sér, þá lýsti af hǫndum
hennar bæði í lopt ok á lǫg ok allir heimar birtusk af henni.
Ok svá hefndi honum þat mikillæti, er hann hafði sezk í þat it
60 helga sæti, at hann gekk í braut fullr af harmi. Ok er hann
kom heim, mælti hann ekki; ekki svaf hann, ekki drakk
hann; engi þorði at krefja hann málsins.

 

Þá lét Njǫrðr kalla til sín Skírni, skósvein Freys, ok bað
hann ganga til Freys ok beiða hann orða ok spyrja hverjum
hann væri svá reiðr at hann mælti ekki við menn. En 65
Skírnir lézk ganga mundu ok eigi fúss, ok kvað illra svara
vera ván af honum. En er hann kom til Freys, þá spurði
hann hví Freyr var svá hnipinn ok mælti ekki við menn. Þá
svarar Freyr ok sagði at hann hafði sét konu fagra, ok fyrir
hennar sakar var hann svá harmfullr at eigi myndi hann lengi 70
lifa, ef hann skyldi eigi ná henni -- 'ok nú skaltu fara ok biðja
hennar mér til handa ok hafa hana hingat, hvárt er faðir
hennar vill eða eigi; skal ek þat vel launa þér.' Þá svarar
Skírnir svá, at hann skal fara sendiferð, en Freyr skal fá
honum sverð sitt; þat var svá gott at sjálft vásk; en Freyr 75
lét eigi þat til skorta ok gaf honum sverðit.

Þá fór Skírnir ok bað honum konunnar ok fekk heit hennar,
ok níu nóttum síðar skyldi hon þar koma er Barrey heitir,
ok ganga þá at brullaupinu með Frey. En er Skírnir sagði
Frey sitt ørendi, þá kvað hann þetta: 80

'Lǫng es nótt, lǫng es ǫnnur,
hvé mega ek þreyja þrjár?
Opt mér mánaðr minni þótti
en sjá hálf hýnótt.'

Þessi sǫk var til, er Freyr var svá vápnlauss, er hann 85
barðisk við Belja, ok drap hann með hjartarhorni.