I am posting this early because I will be away from my computer tomorrow.
Grace
XXI. Kapítuli: Frá Víga-Óbívani Kvægganssyni
Lúkr stóð á fjalltindi ok leit, hvar sól lægði, ok jǫkull fyr honum vas sem
spegill, ok þar í horfði þat út, sem ǫnnur sól lægði. Því hét þat fjall
Tvísólatindr, ok þar stóð Lúkr opt einn saman ok íhúga sǫgur um víkinga ok
konunga.
En síðan kom Þrípíó þangat ok sagði, at bróðir hans Artú væri flýðr.
“Reyndir þú nekkvat,” segir Lúkr, “At hindra hann?”
“Já víst, bokki sæll,” segir Þrípíó, “En hann es mjǫk sterkari enn ek, ok
talar hann enn of Víga-Óbívan Kvæggansson.”
“Segiðu ekki frænda mínum Ónum,” segir Lúkr, “Því at hann mun vera inn
reiðasti. En á morgin skulum vit leita Artús, ok ef hann lýgr til þess, at
hann væri þræll Víga-Óbívans Kvægganssonar, þá skal ek drepa hann sem
snarast. En ek vil hvergi leita hans í nótt, því at ránsmenn, Tuskinssynir,
búa meðal hrauna ok sandbrekka, ok Óinn frændi vildi eigi at ek bæri vǭpn.”
Lúkr átti hest góðan, rauðan at lit; sá hestr hét Landhraðfœrr. At morni
riðu þeir Þrípíó þessum góða hesti ok sóttu Artú.
Þat es gjá mikil í Tattúínárdal, es heitir Stafkarlsgjá; þar bjó Óbívan inn
gamli, ok þar sóttu þeir Artú. Þeir fundu hann þegar; en Artú vildi eigi
koma með.
“Þú ert þræll Lúks Anakinssonar nú,” segir Þrípíó honum, “Ok fyr hví
vildirðu enn renna? Hann fengi fœrðan þik til þessa Óbívans ef þú mundi sýna
honum boðit.”
En Artú kvað, “Ragr maðr ertu víst, bróðir minn. Sveinn es sjá en engi
drengr. Víga-Óbívan Kvæggansson má finnask sem skjótast, eða skal Veiðr
drepa Leiu konungsdóttur, ok sigla Dauðastjǫrnu jafnvel til Aldiransveita.
Víga-Óbívan Kvæggansson es maðr drengilegr ok hatask við Falfaðin konung;
hann vildi gjarna hjálpa øss. En Lúkr þinn vildi heldr hlýða frænda sínum
enn fara á víking; es hann maðr ragr sem þú sjálfr.”