Víga-Óbívan sat margar víkur í fjotrum, ok menn gáfu honum lítinn mat ok
engi drykk nema kalt vatn. Einn dag kvámu menn til hans ok báru hann til
hólms, er þeir bundu hann til trés.
"Ef ek em bundinn, fæ ek eigi brugðit sverði í hólmgongu," segir
Víga-Óbívan.
"Þat er engi hólmganga, er þín bíðr," mælti maðr. "Þú ert drekifóðr."
Þá sá Víga-Óbívan, hvar Anakinn himingangari ok Paðéma dróttning gengu
bundin sem hann, ok menn bundu þau til annarra trjá. Anakinn var næstr
Víga-Óbívan.
Víga-Óbívan spurði, "Hví eruð it hér í Jeðifjorðum?"
Anakinn sagði, "Vit várum á Íslandi ok kvámum aptr til Nóregs, en vit fórum
fyrst til Færeyja ok várum gestir Jóða langfoður þíns. Hann dreymði eina
nótt, at þú vart í Jeðifjorðum ok at fársfullir menn bundu þik. Vit erum
komin til þess, at bjarga þér, sem þú bjargaðir mér sveini í Tattúínárdal."
Þá kvað Víga-Óbívan, at þau Paðéma hofðu eigi dugat.
Þat var margir menn þar á fjoru nær hólmi, er skoðuðu þau. Dúkú Jóðason var
með þeim, ok annarr hofðingi, er kunni ekki norronu. Sjá maðr sagði nokkut
til þeira manna er stóðu nær miklum durum í húsi. Þessir menn opnuðu
dyrrnar, ok út kvámu þrjú dýr.
Dreki var þar er blés eldi; hann var gronn, ok með sex fótleggum. Þar var ok
mikill graðungr; rauðr var hann, grimmt dýr með þrimr hornum. Þar var ok it
óarga dýr.
Dreki kom fyrst til Víga-Óbívans, ok blés eldi í mót honum. En Víga-Óbívan
helt fjotrum sínum fyrir sik, ok eldrinn brenndi þá, svá at Víga-Óbívan
hljóp undan óbrenndr, en hendrnar váru enn bundnar saman. Dreki gekk eptir
honum ok reynði at fá hann í klóum, eða at brjóta tré ok sló hann með bol.
Ok hann blés eldi, ok brenndi morg tré, ok Víga-Óbívan fekk eigi sik fólginn
eða varðan.
Þeim monnum, er skoðuðu bardaga, líkaði stórilla at Víga-Óbívan lifði enn,
því at þeir hofðu trúat at dreki skyli eta hann, en þeir óttuðusk at dreki
vildi eta þá, ef hann fekk eigi Víga-Óbívan. Nakkvarr maðr skaut spjóti til
Víga-Óbívans, en hann tók á lopti ok skaut dreka. Dreki var lítt sárr af
spjóti, ok síðan tók hann spjót í munni, ok beit þat.
En meðan Víga-Óbívan ok dreki borðusk, tók inn stóri graðungr á Anakinn. En
þat er sagt af monnum, at Anakinn heitir Himin-gangari af því hann hljóp
meir en hæð sína. Nú hljóp hann á hrygg graðungs, ok allir er sá, undruðusk.
Anakinn vatt fjotrar sínar upp á horn graðungs, ok graðungr var svá sterkr,
at fjotrar sprungu sundr þegar. Nú reið Anakinn graðungi.
Samtíðis vildi it óarga dýr eta Paðému dróttning. En hon hafði í hendi þann
írska kníf, ok sú náttura fylgði þessum knífi, at engi kunni sjá hann, nema
Paðéma. Hon sleit fjotrar sínar, ok klifraði þat tré, er hon var bundin til.
En it óarga dýr klifraði tré eptir henni, ok sló hana með klóunum. En hon
hafði enn fjotrar í hendi, ok hon svipaði dýrit, svá at þat kom eigi nærri.