Vigdís svarar á þá leið hans máli: "Ekki dylst eg við skuldleika okkra.
Þykir mér og þann veg aðeins verk þetta er þú hefir unnið að eg kalla þig
ekki að verra dreng. En þó sýnist mér svo sem þeir menn muni veðsetja bæði
sig og fé sitt er þér veita ásjá svo stórir menn sem hér munu veita
eftirsjár. En Þórður bóndi minn," segir hún, "er ekki garpmenni mikið en
úrráð vor kvenna verða jafnan með lítilli forsjá ef nokkurs þarf við. En þó
nenni eg eigi með öllu að víkjast undan við þig alls þú hefir þó hér til
nokkurrar ásjá ætlað."

Eftir það leiðir Vigdís hann í útibúr eitt og biður hann þar bíða sín. Setur
hún þar lás fyrir.

Síðan gekk hún til Þórðar og mælti: "Hér er kominn maður til gistingar sá er
Þórólfur heitir en hann er skyldur mér nokkuð. Þættist hann þurfa hér lengri
dvöl ef þú vildir að svo væri."

Þórði kvaðst ekki vera um mannasetur, bað hann hvílast þar um daginn eftir
ef honum væri ekki á höndum en verða í brottu sem skjótast ellegar.

Vigdís svarar: "Veitt hefi eg honum áður gisting og mun eg þau orð eigi
aftur taka þótt hann eigi sér eigi jafna vini alla."

Eftir það sagði hún Þórði vígið Halls og svo það að Þórólfur hafði vegið
hann, er þá var þar kominn.

Þórður varð styggur við þetta, kvaðst það víst vita að Ingjaldur mundi mikið
fé taka af honum fyrir þessa björg er nú var veitt honum "er hér hafa hurðir
verið loknar eftir þessum manni."

Vigdís svarar: "Eigi skal Ingjaldur fé taka af þér fyrir einnar nætur björg
því að hann skal hér vera í allan vetur."

Þórður mælti: "Þann veg máttu mér mest upp tefla og að móti er það mínu
skapi að slíkur óhappamaður sé hér."

En þó var Þórólfur þar um veturinn.

Þetta spurði Ingjaldur er eftir bróður sinn átti að mæla. Hann býr ferð sína
í Dali inn að áliðnum vetri, setti fram ferju er hann átti. Þeir voru tólf
saman. Þeir sigla vestan útnyrðing hvassan og lenda í Laxárósi um kveldið,
setja upp ferjuna en fara á Goddastaði um kveldið og koma ekki á óvart. Er
þar tekið vel við þeim.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa