Slíkrar stefnu stefndi hann Eyjólfi Bölverkssyni um það er hann hafði þegið
féið. Stefndi hann og þeirri sök í fimmtardóm. Í annað sinn stefndi hann
Flosa og Eyjólfi um þá sök er þeir báru vætti þau á þingi er eigi áttu máli
að skipta með mönnum að lögum og gerðu í því þigsafglöpun. Lét hann og það
varða þeim fjörbaugsgarð. Gengu þeir þá í braut og til lögréttu. Þar var þá
fimmtardómurinn settur.
Þá er þeir Ásgrímur og Mörður voru í braut gengnir þá urðu dómendur ekki
ásáttir hversu dæma skyldi því að þeir vildu sumir dæma með Flosa en sumir
með Merði og Ásgrími. Urðu þeir Flosi og Eyjólfur þá að vefengja dóminn.
Dvaldist þeim þar að því meðan stefnurnar höfðu verið.
Litlu síðar var þeim sagt Flosa og Eyjólfi að þeim var stefnt að Lögbergi í
fimmtardóm tveim stefnum hvorum þeirra.
Eyjólfur mælti þá: "Illu heilli höfum vér hér dvalist er þeir hafa fyrri
orðið að bragði að stefna en vér. Hefir hér nú fram komið slægð Þórhalls og
er hann engum manni líkur að viti sínu. Eiga þeir nú fyrri að sækja í dóm
sín mál. Lá þeim þar og allt við. En þó skulum vér nú ganga til Lögbergs og
búa mál til á hendur þeim þá að oss komi það fyrir lítið."
Fóru þeir þá til Lögbergs og stefndi Eyjólfur þeim um þingsafglöpun. Síðan
gengu þeir til fimmtardómsins.
Þá er þeir Mörður og Ásgrímur komu til fimmtardómsins þá nefndi Mörður sér
votta og bauð að hlýða til eiðspjalls síns og til framsögu sakar sinnar og
til sóknargagna þeirra allra er hann hugði fram að bera á hendur þeim Flosa
og Eyjólfi. Bauð hann lögboði að dómi svo að dómendur heyrðu um dóm þveran.
Í fimmtardómi skyldi og sönnunarmenn fylgja eiðum og skyldu þeir og eiða
vinna.