Ásgrímur svarar: "Fár bregður hinu betra ef hann veit hið verra. En það munu
margir mæla að eigi dræpi eg Gauk fyrr en mér væri nauður á. Er það nokkur
vorkunn að þú verðir oss eigi að liði en hitt er vorkunnarlaust að þú
bregðir oss brigslum. Mundi eg það vilja um það er þessu þingi er lokið að
þú fengir af þessum málum hina mestu óvirðing og bætti þér engi þá skömm."
Þeir Gissur stóðu þá upp allir og gengu út og svo til búðar Snorra goða og
gengu inn í búðina. Snorri sat á palli í búðinni. Hann kenndi þegar mennina
og stóð upp í móti þeim og bað þá alla vel komna og gaf þeim rúm að sitja
hjá sér. Síðan spurðust þeir almæltra tíðinda.
Ásgrímur mælti til Snorra: "Til þess erum við Gissur frændi minn komnir
hingað að biðja þig liðveislu."
Snorri goði svarar: "Það mælir þú þar er þér heldur vorkunn til, að mæla
eftir mága þína slíka sem þú áttir. Þágum vér mörg ráð þægileg af Njáli þó
að nú muni það fáir. Enda veit eg eigi hverrar liðveislu þér þykist mest
þurfa."
Ásgrímur svarar: "Mest þurfum vér ef vér berjumst hér á þinginu."
Snorri mælti: "Svo er og að mikið liggur yður þá við. Er það og líkast að
þér sækið með kappi enda munu þeir svo verja. Og munu hvorigir gera öðrum
rétt. Munuð þér þá eigi þola þeim og ráða á þá. Er þá og sá einn til því að
þeir vilja þá gjalda yður skömm fyrir mannskaða en svívirðing fyrir
frændalát."
Fannst það á að hann hvatti þá fram í öllu.
Gissur hvíti mælti þá: "Vel mælir þú Snorri og fer þér þá best jafnan og
höfðinglegast er mest liggur við."
Ásgrímur mælti: "Það vil eg vita hvað þú vilt þá veita oss ef svo fer sem þú
segir."