Þá tók Kári einn setstokk logandi í hönd sér og hleypur út eftir þvertrénu.
Slöngvir hann

Kari took one burning planking board in his hand and leaps out behind the
cross tree. He hurls

þá stokkinum út af þekjunni og féll hann ofan að þeim er úti voru fyrir.
Þeir hljópu þá

the beam out from the thatched roof and it fell down towards them who were
outside in front. They ran away then.

undan. Þá loguðu klæðin öll á Kára og svo hárið. Hann steypir sér þá út af
þekjunni og

Then all Kari's clothes and also hair caught fire. He threw himself out
then from the thatched roof and

stiklar svo með reykinum.

leaps thus with the smoke.

Þá mælti einn maður er þar var næstur: "Hvort hljóp þar maður út af
þekjunni?"

Then one man who was there nearest spoke, "Did a man leap out of the
thatched roof?"

"Fjarri fór það," sagði annar, "og kastaði Skarphéðinn þar eldistokki að
oss."

"Far from it," said another, "Skarphedinn cast flaming beams there at us."

Síðan grunuðu þeir það ekki.

Afterwards they didn't suspect.

Kári hljóp til þess er hann kom að læk einum og kastaði sér í ofan og
slökkti á sér eldinn.

Kari ran until when he came to a certain brook and cast himself down and put
out the fire on himself.

Þaðan hljóp hann með reykinum í gróf nokkura og hvíldi sig og er það síðan
kölluð Káragróf.

From there he ran with the smoke to a certain pit and rested himself and
since then it is called Kari's pit.




130. kafli

Nú er að segja frá Skarphéðni að hann hleypur út á þvertréið þegar eftir
Kára. En er hann

Now (it) is (time) to speak of Skarphedinn that he leaps out on the cross
tree immediately after Kari. But when he

kom þar er mest var brunnið þvertréið þá brast niður undir honum.
Skarphéðinn kom

came there (the) cross tree was mostly burnt (through) and broke down
beneath him. Skarphedinn brought

fótum undir sig og réð þegar til í annað sinn og rennur upp vegginn. Þá reið
að honum

his feet under him and tried at once another time and runs up the way. Then
the fire spread towards him



brúnásinn og hrataði hann inn aftur.

and he reeled back inside.

Skarphéðinn mælti þá: "Séð er nú hversu vera vill."

Skarphedinn spoke then, "See now what wants to happen."

Gekk hann þá fram með hliðvegginum.

He went then away along the side wall.

Gunnar Lambason hljóp upp á vegginn og sér Skarphéðinn. Hann mælti svo:
"Hvort grætur þú nú Skarphéðinn?"

Gunnar Lambi's son leaped up on the wall and sees Skarphedinn. He spoke
thus,

"Do you grieve now, Skarphedinn?"

"Eigi er það," segir Skarphéðinn, "en hitt er satt að súrnar í augunum. En
hvort er sem mér sýnist, hlærð þú?"

"It is not (that)," says Skarphedinn, "but it is true that (my) eyes smart.
And is it as seems to me, do you laugh?"

"Svo er víst," segir Gunnar, "og hefi eg aldrei fyrr hlegið síðan þú vóst
Þráin á Markarfljóti."

"It is true," says Gunnar, "and I have never before laughed after you slew
Thrain at Markar River."

Skarphéðinn mælti: "Þá er þér hér nú minjagripurinn."

Skarphedinn spoke, "Then here is now an heirloom for you."

Tók hann þá jaxl úr pússi sínum er hann hafði höggvið úr Þráni og kastaði
til Gunnars og

Then he took a molar out of his small bag which he had hewn out of Thrain
and cast it at Gunnar and



kom í augað svo að þegar lá úti á kinninni. Féll Gunnar þá ofan af þekjunni.

(it) came in (his) eye so that immediately it (the eye) lay out on (his)
cheek. Gunnar fell down then from the thatched roof.

Grace
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa