Ketill í Mörk átti Þorgerði dóttur Njáls sem fyrr var sagt en var bróðir
Þráins og þóttist hann við vant um kominn. Hann reið til Njáls og spurði
hvort hann vildi nokkuð bæta víg Þráins.
Njáll svaraði: "Bæta vil eg svo að vel sé. Og vil eg að þú leitir þess við
bræður þína þá er bauga eiga að taka að þeir taki sættum."
Ketill kvaðst það vildu gera gjarna. Var það þá ráð þeirra að Ketill skyldi
fara og finna þá alla er gjöld áttu að taka og koma á griðum. Síðan reið
Ketill heim.
Ketill fer nú að finna bræður sína og stefndi þeim öllum saman til
Hlíðarenda. Tekur hann þar umræðu við þá og var Högni með honum í allri
umræðu og kom svo að menn voru til gerðar teknir og lagður til fundur og
voru ger manngjöld fyrir víg Þráins og tóku þeir allir við bótum sem lög
stóðu til. Síðan var mælt fyrir tryggðum og búið um sem trúlegast. Greiddi
Njáll fé allt af hendi vel og skörulega. Var þá kyrrt um stund.
Einu hverju sinni reið Njáll upp í Mörk og töluðu þeir Ketill dag allan.
Reið Njáll heim um kveldið og vissi engi maður hvað í ráðagerð hafði verið.
Litlu síðar fór Ketill til Grjótár. Hann mælti til Þorgerðar: "Lengi hefi eg
mikið unnt Þráni bróður mínum. Mun eg enn það sýna því að eg vil bjóða til
fósturs Höskuldi syni Þráins."
"Gera skal þér kost á þessu," segir hún. "Þú skalt veita þessum sveini allt
það er þú mátt þá er hann er roskinn og hefna hans ef hann er með vopnum
veginn og leggja fé til kvonarmundar honum og skalt þú þetta allt sverja."
Hann játtaði þessu öllu. Fer Höskuldur nú heim með Katli og er með honum
nokkura hríð.