"Göngum þá," segir Höskuldur, "til búðar Gunnars og greiðum af höndum féið."

"Go (we) then," says Hoskuld, "to Gunnar's booths and pay (the) valuables
out of (our) hands."

Þeir gengu til búðar Gunnars og kölluðu hann út. Hann gekk út í búðardyrnar
og menn með honum.

They went to Gunnar's booths and called him out. He went out in (the) booth
's doors and men with him.

Höskuldur mælti: "Nú er að taka við fénu."

Hoskuld spoke, "Now is to receive (the) valuables."

Gunnar mælti: "Greiðið nú þá. Eg er búinn við að taka."

Gunnar spoke, "Now it (is) returned. I am prepared to receive it.

Þeir greiddu féið allt vel af hendi.

They paid out all (the) valuables well.

Þá mælti Höskuldur: "Njót þú nú sem þú hefir aflað."

Then Hoskuld spoke, "You enjoy now as you have earned."

"Vel munum vér njóta því að sönn er fjárheimtan," segir Gunnar.

"We will well enjoy (it) because the return of the money is made good," says
Gunnar.

"Illa mun þér launað vera." segir Hrútur.

"Evil will be rewarded to you." says Hrut.

"Fer það sem má." segir Gunnar.

"Go that as (it) may," says Gunnar.

Þeir Höskuldur gengu heim til búðar sinnar og var honum mikið í skapi og
mælti til

They Hoskuld (and Hrut) went home to their booths and was to him much on
(his) mind and spoke to

Hrúts: "Hvort mun Gunnari aldrei hefnast þessi ójafnaður?"

Hrut, "Whether this injustice will ever be revenged on Gunnar?"

"Eigi mun það," segir Hrútur, "hefnast mun honum víst og mun oss verða í því
engi hefnd

"It will not," says Hrut, "on him will certainly be avenged and will to us
come to pass in it no vengeance

né frami. En þó er það líkast að hann snúist til vorrar ættar um vinfengið."

nor courage. But nevertheless it is pleasing that he turns himself to our
family regarding friendship."

Hættu þeir þá talinu.

They ceased (the) discussion then.

Gunnar sýndi Njáli féið.

Gunnar showed Njal (the) valuables.

Njáll mælti: "Vel hefur nú vegnað," sagði hann.

Njal spoke, "Well has (it) now gone," said he.

"Og hefir af þér til leitt," segir Gunnar.

"And has of you to seek? (it is to your credit?)" says Gunnar.

Menn riðu heim af þingi og hafði Gunnar hina mestu sæmd af málinu.

Men rode home from (the) Thing and Gunnar had the most honour from the
lawsuit.

Gunnar færði féið allt Unni og vildi hann ekki af hafa en kveðst meira
heimta þykjast

Gunnar brought (the) valuables all to Unnr and he wished to have none but
said of himself more to claim (and then I got lost) seemed

eiga að henni síðan eða að hennar frændum en að öðrum mönnum. Hún kvað það
svo vera.

to own that to her afterwards or that to her friends than to other men. She
said so be (it).


25. kafli

Valgarður hét maður. Hann bjó að Hofi við Rangá. Hann var sonur Jörundar
goða,

A man was called Valgardr. He lived at Hofi by the Rang River. He was a
son of chieftain Jorundr,



Hrafnssonar hins heimska, Valgarðssonar, Ævarssonar, Vémundarsonar
orðlokars,

son of Hrafn the nonsensical, son of Valgard, son of Ævar, son of Vemundr
word-plane (shaver of meanings?)



Þórólfssonar voganefs, Þrándarsonar hins gamla, Haraldssonar hilditannar,
Hrærekssonar

son of Þórólf daring-nose?, son of Þrándar the old (or the elder), son of
Harald war-tooth, son of Hrærek



slöngvanbauga. Móðir Haralds hilditannar var Auður dóttir Ívars víðfaðma

sling-ring? (The) mother of Harald war-tooth was Audr, daughter of Ivar
embracing?





Hálfdanarsonar hins snjalla. Bróðir Valgarðs hins grá var Úlfur aurgoði er
Oddaverjar eru

son of Halfdan the eloquent. (The) brother of Valgard the grey was Ulf
mud-chieftain who was come from the men from Oddi (CV).



frá komnir. Úlfur aurgoði var faðir Svarts, föður Löðmundar, föður Sigfúss,
föður

Ulfr mud-chieftain was the father of Svart, father of Lodmundr, father of
Sigfuss, father



Sæmundar hins fróða, en frá Valgarði er kominn Kolbeinn ungi.

of Sæmundr the learned, but from Valgard is come Kolbeinn (the) young.

Grace
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa