Let's listen to some pre-translation commentary:

Frank: This looks to be an exciting match up, Jim.

Jim: Yes, Frank, Sigrgardr's Saga always gives the translators a run for their money.

Frank: How does the passage look this week?

Jim: It weighs in at a full 313 words, so the translators are going to have their hands full in that regard. I expect that they are going to rely on Zoega this week, as they have during previous match ups.

Frank: What about Cleasby and Vigfusson?

Jim: I don't expect Cleasby and Vigfusson to play such a large role this week, but we will see.

Frank: Thank you, and now I see this week's passage that the translators will be facing:

Þrim nóttum síðar kallaði meykonungrinn Knút til sín. Hon mælti þá til hans, “sendiferð hef ek þér hugað.”

“Hvárt skal ek fara?” segir hann.

“Þú skalt sækja uxa mina. Þeir eru hundrað saman, ok koma þeim heilum ok ómeiddum til mín sumarsdaginn fyrsta. Horn þat sem fram stendr ór hausi einum þeira skaltu taka ok færa mér fult af gulli. Á þínum veg er eitt vatn. Þar er í einn hólmr, þar á ek í eggvarp nökkut. Þau skaltu týna. Þar liggr líf þitt á ef þú færir mér þau ei öll óbrotin, ok ef þú skilr nökkut eptir.”

“Hvert á þeira at vænta?” segir hann.

“Ei mundir þú mik at spyrja,” segir hon, “ef þér þætti eptirlæti í at fara. Ok eigi mundi Sigrgarðr torfelt hafa þessa för.”

“Minnst þú vel á þat,” segir hann.

“Þegi vanmenna,” segir hon. Var hon þá reiðulig at sjá.

Hann sneri þegar í burtu ok bjóst þegar at fara sína sendiferð. Ok hafði með sér sex menn sína. En aðrir váru eptir hjá því sem þeir áttu.

11

Knútr fór nú leið sína. Ferr hann margan ókunnigan stig. Eitt kveld koma þeir at einu sæluhúsi. Þat var timbrhús. Þeir komu þar snemma um kveldit. Bjuggust þeir þar um. Hann sendi þrjá eptir eldiviði en tvá menn at sækja vatn. Þótti honum þeir seinir aptr. Fór hann síðan at vitja þeira, ok fann hann dauða hvártveggju. Ok váru aðrir snaraðir úr hálsliðinum. En af öðrum váru bitin höfuðin.

Ferr hann nú heim aptr í sæluhúsit. En er hann kom þar þá váru þar fyrir þrír menn. Þeir váru féhirðar meykonungsins. Einn hét Kampi, annar Skeggi, þriði hét Toppr. Þeir váru illvirkjar miklir ok drápu þeir menn. En færðu meykonunginum fé þeira. Þeir sóttu þegar at Knúti allir er þeir sjá hann. váru þeir bæði sterkir ok stórhöggvir. Aldri þóttist hann í viðrlíka raun ok mannhættu komit hafa.

================ And the above passage divided by sentences ================

Þrim nóttum síðar kallaði meykonungrinn Knút til sín. 

Hon mælti þá til hans, “sendiferð hef ek þér hugað.”

“Hvárt skal ek fara?” segir hann.

“Þú skalt sækja uxa mina. 

Þeir eru hundrað saman, ok koma þeim heilum ok ómeiddum til mín sumarsdaginn fyrsta. 

Horn þat sem fram stendr ór hausi einum þeira skaltu taka ok færa mér fult af gulli. 

Á þínum veg er eitt vatn. 

Þar er í einn hólmr, þar á ek í eggvarp nökkut. 

Þau skaltu týna. 

Þar liggr líf þitt á ef þú færir mér þau ei öll óbrotin, ok ef þú skilr nökkut eptir.”

“Hvert á þeira at vænta?” segir hann.

“Ei mundir þú mik at spyrja,” segir hon, “ef þér þætti eptirlæti í at fara. 

Ok eigi mundi Sigrgarðr torfelt hafa þessa för.”

“Minnst þú vel á þat,” segir hann.

“Þegi vanmenna,” segir hon. 

Var hon þá reiðulig at sjá.

Hann sneri þegar í burtu ok bjóst þegar at fara sína sendiferð. 

Ok hafði með sér sex menn sína. 

En aðrir váru eptir hjá því sem þeir áttu.

11

Knútr fór nú leið sína. 

Ferr hann margan ókunnigan stig. 

Eitt kveld koma þeir at einu sæluhúsi. 

Þat var timbrhús. 

Þeir komu þar snemma um kveldit. 

Bjuggust þeir þar um. 

Hann sendi þrjá eptir eldiviði en tvá menn at sækja vatn. 

Þótti honum þeir seinir aptr. 

Fór hann síðan at vitja þeira, ok fann hann dauða hvártveggju. 

Ok váru aðrir snaraðir úr hálsliðinum. 

En af öðrum váru bitin höfuðin.

Ferr hann nú heim aptr í sæluhúsit. 

En er hann kom þar þá váru þar fyrir þrír menn. 

Þeir váru féhirðar meykonungsins. 

Einn hét Kampi, annar Skeggi, þriði hét Toppr. 

Þeir váru illvirkjar miklir ok drápu þeir menn. 

En færðu meykonunginum fé þeira. 

Þeir sóttu þegar at Knúti allir er þeir sjá hann. 

váru þeir bæði sterkir ok stórhöggvir. 

Aldri þóttist hann í viðrlíka raun ok mannhættu komit hafa.