Þórir sat í búi sínu og hafði fjölmenni mikið.
Thorir stayed in his farm and had a very great company.
Kvikfé hans gekk mjög í landi Hrómundar í Gröf en þar fyrir var Þórir því
vanur að hann gaf Hrómundi gelding hvert haust en lamb á vorum.
His livestock often went into lands of Hromund in Grof, but for that Thorir
was accustomed that he gave Hromund a wether every fall and a lamb in the
spring.
Það fé varð gamalt og gekk með mörkum Þóris.
That animal became old and went with Thorir’s mark.
Það var eitt haust að Þórir vandar um við rétt og varð þeim að orðum.
It was one fall that Thorir found fault with the sheep gathering and they
came to words?
En er Vöflu-Gunnar heyrði orð þeirra hljóp hann upp að Hrómundi og hjó til
hans og varð þegar að vígi.
And when Voflu-Gunnar heard their words he ran up to Hromundr and struck at
him and immediately it came to blows.
Þessu varð Þórir svo reiður að hann rak Gunnar í brott og fór hann þá í Múla
til þeirra Gríms.
At this Thorir became so angry that he drove Gunnar away and he went then to
Mull to those Grims.
En þeir gáfu honum bólstað í Þorskafjarðardal þar er nú heitir á
Gunnarsstöðum og gerði þar bú en var stundum með Ketilbirni.
And they gave him abode in Thorska fjord dale, there which is now named
Gunnar’s steads and (he) built a farm there and was sometimes with
Ketilbjorn.
17. kafli
Þormóður hét maður norðlenskur.
Thormodr was the name of and northern man.
Hann stökk norðan fyr víga sakir.
He fled from the north for the sake of a slaying.
Hann kemur á Hjalla til Helga og skorar á hann til vistar.
He comes to Hjalli to Helgi and calls upon him to stay (with him).
En Helgi játti að taka við honum ef hann sætti áverkum við Þóri ef hann kæmi
í færi.
And Helgi agreed to accept him if he settled the misdeed with Thorir if the
opportunity arose.
Þessu játar Þormóður.
Thormodr agrees to this.
En það var litlu síðar er Þórir reið Kinnskæ hinum gamla yfir Þorskafjörð.
And it was a little later when Thorir rode Kinnskaer the older over Thorska
fjord.
Þormóður var við sétta mann og var fólginn í þangi þar er Þórir skyldi á
land ríða.
Thormodr was with the seventh man and was following there to the point where
Thorir should come ashore.
Og er hann reið af vaðlinum hljóp Þormóður upp og lagði til hans og kom
lagið í síðu á hestinum og hljóp millum rifjanna.
And when he rode from the shallow water Thormodr ran up and thrust at him
and (the weapon?) became lodged in the side of the horse and (it) ran
between the ribs.
Þórir hljóp af baki hestinum en hesturinn ærðist og hljóp út á sjóinn.
Thorir leaped from the horse’s back, but the horse ran wild and ran out to
sea.
Þórir brá sverði og hjó Þormóð banahögg.
Thorir drew his sword and hewed Thormodr the death blow.
Þá hlupu þeir Helgi ofan í fjöruna og skaut Þórir spjóti í gegnum þann er
fyrstur fór.
Then they, Helgi and company, ran down to the beach and Thorir shot with a
spear through that one who ran in front.
En er þeir Helgi sáu að tveir eru fallnir, snýr þá síns vegar hver þeirra.
And when they, Helgi and company, saw that two had fallen, then each turns
his own way.
Þórir hljóp eftir Helga og elti hann út til Kálfár og vó hann undir
Helgasteini út frá Hjöllum.
Thorir ran after Helgi and chased him out to Kalf River and slew him below
Helgi’s stones out from Hjalli.
Eftir það fór Þórir heim.
After that Thorir went home.
Þar heitir nú Þormóðstangi er hann féll við sjóinn en Hesttangi þar er
Kinnskær kom á land.
There it is called Thormod’s point now where he fell along the sea and
Stallion point where Kinnskaer came ashore.