10. kafli - Hrani ok Einarr bjuggust til utanfarar

En stuttu eftir þetta ríðr Hrani til Lundarbrekku ok kemr at máli við föður sinn, segjandi honum fyrirætlan sína, einnig draum sinn ok fyrirspá móðurföður síns um eftirkomandi hagi sína, - "eða hvat viltu, faðir, leggja til þá?" segir hann.

Egill svarar líkt sem Helgi, at eigi sé ólíkligt, at honum gefist vel áform þetta, - "ok mun því bágara at letja þik þess sem afi þinn hefir spát betr fyrir þér, því svo ræð ek vísur hans sem hugr karls sé vel til þín ok hann viti fyrir þér liggja nokkura gæfu. Þykkir mér nú eigi síðr gegna, at þú hvetjir Einar Sölvason til utanferðar með þér. Þit eruð báðir efniligir ok vel færir, þó nokkuru sé at mæta. Þat er ok lífvænligra fyrir tvo jafnröskva sem þit eruð at taka far hjá ókenndum skipverjum eða vera meðal margra ókunnigra heldr en einn ókenndr sé hjá mörgum ókenndum, hvat sem til kann bera, ok mættuð þit halda saman, þar til ykkr fáið vel niðr komit. En ætlan mín er þat, frændi, at eigi munum vit Sölvi sjá ykkr aftur né þit til Íslands koma síðan. Nú vilda ek fá þér svo farkost, at þér þætti sem meðtekit hefðir arfhlut eftir okkr móður þína, þótt eigi aftr kæmir."

Hrani gladdist nú við lofun þessa ok þakkaði föður sínum blíðliga. Skilja þeir nú at svo mæltu. Ferr nú Hrani þat fyrsta at hitta Einar ok segir honum ráðagerð sína ok tillögur föður síns. Einari leizt vel á þetta fyrirtæki ok kveðst vilja með honum fara. Nú kemr Hrani heim til Helgastaða ok segir Helga allt, hvat til hafði talazt með þeim feðgum ok Einari um utanferð þeirra ok at faðir sinn hafi spát sér, at eigi mundi hann aftrkvæmt eiga til ættjarðar sinnar né heldr Einarr.