Here’s my translation

Alan

 

Þorkell kvað hann eigi vita mundu að gerr þó hann segði honum "og bið Gunnar út ganga."
Þorkell declared (that) he (ie the house-servant) would (must?) not know (that) more-fully (görr, adv? ie Þorkell wasn´t going to tell him anything more?) though he said to him „and ask Gunnarr to walk out (ie step outside).“

Hann kvað Gunnar kominn í rekkju. Hann biður hann segja að maður vill hitta hann.
He declared Gunnar (had) come (gone) to bed. He asks him to say that a person (man) wants to meet him.

Húskarl gerir svo, gengur inn og segir Gunnari að maður vill hitta hann. Gunnar spurði hver hann væri.
(The) house-servant does so, goes in and says to Gunnarr that a person (man) wants to meet him. Gunnarr asked who he was.

Húskarl kvaðst það eigi vita "en mikill er hann vexti."
(The) house-servant declared-of-himself not to know that “but tall is he in stature (vöxtr).”

Gunnar mælti: "Far þú og seg honum að hann sé hér í nótt."
Gunnarr spoke: “Go you and say to him that he be (stay) here tonight.”

Húskarl fer og gerir sem Gunnar bauð en Þorkell kvaðst eigi vilja þiggja boð af þrælum heldur að bónda sjálfum.
(The) house-servant goes and does as Gunnarr asked but Þorkell declared-of-himself not to accept (the) offers of thralls (plural), on-the-contrary of (the) master himself.

Húskarl segir að það væri sannlegra "en eigi hefir Gunnar vana til þess að standa upp um nætur.
(The) house-servant says that that was more-likely (comparative) “but Gunnarr has not a custom (ie is not in the habit) of that, to stand (ie get) up during nights (plural).

Gerðu annaðhvort," sagði húskarl, "að þú far á brott eða gakk inn og ver hér í nótt."
Do-(you) either,” said (the) house-servant, “that you go away or step inside and be (stay) here tonight.”

"Gerðu annaðhvort," segir Þorkell, "að þú rek erindi duganda eða eg legg sverðshjöltin á nasir þér."
“Do-(you) either,” says Þorkell, “that you perform (the) errand of performing good-service (duga, Z3, or, perhaps ‘doughty’, dugandi, Z1) or I place the-swords-guards on to your nostrils (to put it politely).”

Húskarl hleypur inn og rekur aftur hurðina. Gunnar spurði hví hann færi svo óðlega.
(The) house-servant runs in and thrusts back (slams shut) the-door. Gunnar asked why he moves so vehemently.

Hann sagðist eigi vildu tala fleira við hinn komna mann "því að hann er mjög hastorður."
He (ie the house-servant) declared-of-himself (that he) wanted not to talk more with the come (recently-arrived) person (man) (ie Þorkell) because he is very harsh-spoken.”

Gunnar reis þá upp og gekk út í túnið.
Gunnarr then rose (got) up and walked out to the-home-meadow.

Hann var í skyrtu og línbrókum, möttul yfir sér og svarta skó á fótum, sverð í hendi.
He was in shirt and linen-breeches, a mantle over himself and black shoes on (his) feet, sword in hand.

Hann fagnar vel Þorkatli og biður hann inn ganga. Hann segir að þeir voru fleiri saman.
He greets Þorkell well and asks him to go in. He say that they were several together (ie that there were more than just him alone)

Gunnar gengur út í túnið en Þorkell þrífur í hurðarhringinn og rekur aftur hurðina.
Gunnarr walks out into  the-home-meadow but (and) Þorkell grabs-hold of the-door-ring and thrusts back the-door.

Þeir ganga þá á bak húsunum. Gunnar heilsar þeim.
They walk then to (the) back of the houses (farm-stead). Gunnar greets them.

Þorkell sagði: "Setjumst vér niður því að vér eigum mart að tala við þig Gunnar."
Þorkell said: “We (ie let-us) set-ourselves (ie sit) down because we have much to talk with you, Gunnar.”

Þeir gera svo, setjast niður á tvær hendur honum og svo nær að þeir sátu á skikkjunni er Gunnar hafði yfir sér.
They do so, set-themselves (sit) down on two (both) hands (sides) of him and so near that they sat on the mantle which Gunnar had (wore) over himself.