Eftir þetta ríða þeir heim í Hjarðarholt.
Þessi tíðindi spyrjast brátt víða og þóttu mikil. Var Bolli hið mesta
harmdauði. Guðrún sendi þegar menn á fund Snorra goða því að þar þóttust þau
Ósvífur eiga allt traust er Snorri var. Snorri brá við skjótt orðsending
Guðrúnar og kom í Tungu við sex tigi manna. Guðrún varð fegin komu hans.
Hann bauðst að leita um sættir en Guðrúnu var lítið um það að játa því fyrir
hönd Þorleiks að taka fé fyrir víg Bolla.
"Þykir mér þú Snorri það liðsinni mér mest veita," segir Guðrún, "að þú
skiptir bústöðum við mig svo að eg sitji eigi samtýnis við þá
Hjarðhyltinga."
Í þenna tíma átti Snorri deilur miklar við þá Eyrbyggja. Snorri kvaðst þetta
mundu gera fyrir vinfengis sakir við Guðrúnu "en þó muntu Guðrún þessi
misseri verða að búa í Tungu."
Býst nú Snorri í brott og gaf Guðrún honum virðulegar gjafir. Ríður nú
Snorri heim og var kyrrt að kalla þau misseri.
Hinn næsta vetur eftir víg Bolla fæddi Guðrún barn. Það var sveinn. Sá var
Bolli nefndur. Hann var snemma mikill og vænn. Guðrún unni honum mikið. Og
er vetur sá líður af og vor kom þá fer fram kaup það sem rætt hafði verið að
þau mundu kaupa um lönd, Snorri og Guðrún. Réðst Snorri í Tungu og bjó þar
meðan hann lifði. Guðrún fer til Helgafells og þau Ósvífur og setja þar bú
saman risulegt. Vaxa þar upp synir Guðrúnar, Þorleikur og Bolli. Þorleikur
var þá fjögurra vetra gamall er Bolli var veginn faðir hans.