"Þér eruð komnir at óbyggðum í Grænlandi," segir Gnípa, "ok inn á fjörðinn
Öllumlengri. Er heðan skammt frá byggð föður míns, er Surtr heitir, en móðir
mín Syrpa. Er faðir minn afgamall, en systkin mín vilja ek hafa ekki af
arfinum, ok gezt mér ekki at því, þó ek verða svá búit at hafa. Munum vér
skilja at sinni at sýn, en ekki at vináttu."
Gekk Jökull þá heim til skálans.

2. Þeir Jökull unnu á tröllum.
Úlfr vaknaði snemma um morguninn, fann Jökul ok spyrr tíðenda.
Hann segir slíkt sem farit hafði, - "ok er mál," segir Jökull, "at leita oss
matarfanga."
En er þeir gengu út, sá þeir, at þar var kominn nógr kostr ok drykkr, þó
þeir væri þar um næstu tólf mánuði, gengu síðan inn ok settust til matar.
En er þeir váru mettir, mælti Jökull: "Nú skal skipta liði váru í dag.
Skulum vit Úlfr ganga tveir á jökla, en þér sveinar skuluð fara með fjörum
ok henda saman góz várt ok bera til skálans."
Þeir gerðu svá, fóru nú hvárir sína leið. Jökull ok Úlfr gengu á jöklana, ok
leið ekki langt um, áðr en Gnípa kom til þeira ok heilsar á þá kærliga.
"Hvert ætlar þú at reika, karlmaðr?" segir hon.
Jökull mælti: "Til hellis föður þíns, ok vil ek þú segir mér leið."
"Svá skal vera," segir Gnípa.
Gekk hon þá fyrir ok létti eigi fyrr en þau kómu öll at stórum helli.
Gnípa mælti: "Ekki fer ek lengra, ok er hér nú hellirinn Surts, föður míns.
Vil ek gera þér kunnugt, Jökull, at bræðr mínir eru ekki heima, Sámr,
Sniðill ok Eitill. Er hann þeira bræðra verstr viðreignar, ok eru þeir
farnir til skála þíns ok ætla at drepa menn þína alla, en ræna gózinu, ok
fer ek nú at hjálpa þeim. Lifið vel."
Fred & Grace Hatton
Hawley, Pa.