Þórunni hyrnu gifti hann Helga hinum margra, syni Eyvindar austmanns og Raförtu dóttur Kjarvals Írakonungs.
Thorun point-of-an-ax-head, he married Helga the great-number (?), son of Evindar the Norwegian and Rafort daughter of Kjaval Irish-king.

2. kafli
Björn, sonur Ketils flatnefs, var á Jamtalandi þar til er Kjallakur jarl andaðist.
Bjorn, Ketil flatnose's son, was at Jamtaland until Earl Kjallkr died.

Hann fékk Gjaflaugar, dóttur jarls, og fór síðan austan um Kjöl, fyrst til Þrándheims og síðan suður um land og tók undir sig eignir þær er faðir hans hafði átt, rak í braut ármenn þá er Haraldur konungur hafði yfir sett.
He won (in marriage) Gjaflaugr, the earl's daughter, and (they) went then east across Kjol, first to Trondheim and then south across land and took hold the properties the (her) father had owned, drove away the troops where King Harald had put over.

Haraldur konungur var þá í Víkinni er hann spurði þetta og fór þá hið efra norður til Þrándheims.
King Harald was then in Vikinni when he learned this and then went (along) the inland road north to Trondheim.

Og er hann kom í Þrándheim stefndi hann átta fylkja þing og á því þingi gerði hann Björn Ketilsson útlaga af Noregi, gerði hann dræpan og tiltækjan hvar sem hann væri fundinn.
And when he came to Trondheim, he summoned 8 districts (to) an assembly and at the assembly he made Bjorn Keilson outlawed from Norway, he became able to be killed with impunity and liable to be seized wherever he would be found.

Eftir þetta sendi hann Hauk hábrók og aðra kappa sína að drepa hann ef þeir fyndu hann.
After this he sent Hawk "hide-hawk" [a bit of a stretch, as all Z. says is "a kind of hawk"] and his other man of valor to slay him if they found him.

En er þeir komu suður um Staði urðu vinir Bjarnar við varir ferð þeirra og gerðu honum njósn.
When they came south across Stadi, Bjarn's friends respond with suspicion to their journey and sent him for intelligence.

Björn hljóp þá á skútu eina er hann átti með skuldalið sitt og lausafé og fór undan suður með landi því að þá var vetrarmegn og treystist hann eigi á haf að halda.
Bjorn ran then to a cave that he had with his family and possessions and went down south along land because then it was the depth of winter and he didn't trust to continue by sea.

Björn fór þar til er hann kom í ey þá er Mostur heitir og liggur fyrir Sunnhörðalandi og þar tók við honum sá maður er Hrólfur hét Örnólfssonur fiskreka.
Bjorn went to the place where he came to an island, the one that is called Mostr and (which) lies before Sunnhordaland and there received him the man who was named Hrolfr Ornolfson, a fish driver. (or is "fish driver" his nickname?) (Z. þar 3 - þar til er, to the place where)

Þar var Björn um veturinn á laun.
Bjorn was there during the winter secretly. (Z. III 5 á - á laun, secretly)

Konungsmenn hurfu aftur þá er þeir höfðu skipað eignir Bjarnar og setta menn yfir.
The King's men turned back when they had occupied Bjorn's properties and set men over. (Z. hverfa 3 - h. aptr, to turn back, return)

3. kafli
Hrólfur var höfðingi mikill og hinn mesti rausnarmaður.
Hrolfr was a great leader and the most magnificent man.

Hann varðveitti þar í eyjunni Þórshof og var mikill vinur Þórs og af því var hann Þórólfur kallaður.
He took care of Thorsholf there in the island and was a great friend of Thor and because of that he was called Thorolfr. (Not sure what "ólfur" means.)

Hann var mikill maður og sterkur, fríður sýnum og hafði skegg mikið.
He was a large and strong man, (of) handsome appearance and had a long beard.

Því var hann kallaður Mostrarskegg.
Thus he was called Mostrar-beard.

Hann var göfgastur maður í eyjunni.
He was the most noble man in the island.

Um vorið fékk Þórólfur Birni langskip gott og skipað góðum drengjum og fékk Hallstein son sinn til fylgdar við hann og héldu þeir vestur um haf á vit frænda Bjarnar.
During the spring, Thorolf got Birni's good longship and manned (the ship with) goodhearted men and got Hallstein his son to accompany him and they steered west across (the) sea to Bjorn's kinsman. (Z. drengr 1 - drengr góðr, a goodhearted, nobleminded man) (similar to: Z. vit 6 - fór M. jarl vestr um haf á v. ríkis sins , M. returned to his kingdom)