Kjartan hyggur að henni vandlega og mælti: "Vel þykir mér þér sama moturinn
Hrefna," segir hann, "ætla eg og að það sé best fallið að eg eigi allt
saman, motur og mey."
Þá svarar Hrefna: "Það munu menn ætla að þú munir eigi kvongast vilja
bráðendis en geta þá konu er þú biður."
Kjartan segir að eigi mundi mikið undir hverja hann ætti en lést engrar
skyldu lengi vonbiðill vera.
Hrefna tekur nú ofan faldinn og selur Kjartani moturinn og hann varðveitir.
Guðmundur og þau Þuríður buðu Kjartani norður þangað til sín til
kynnisvistar um veturinn. Kjartan hét ferð sinni. Kálfur Ásgeirsson réðst
norður með föður sínum. Skipta þeir Kjartan nú félagi sínu og fór það allt í
makindi og vinskap.
Kjartan ríður og frá skipi og vestur í Dali. Þeir voru tólf saman. Kemur
Kjartan heim í Hjarðarholt og verða allir menn honum fegnir. Kjartan lætur
flytja fé sitt sunnan frá skipi um haustið. Þessir tólf menn voru allir í
Hjarðarholti um veturinn.
Þeir Ólafur og Ósvífur héldu hinum sama hætti um heimboð. Skyldu sitt haust
hvorir aðra heim sækja. Þetta haust skyldi vera boð að Laugum en Ólafur til
sækja og þeir Hjarðhyltingar.
Guðrún mælti nú við Bolla að henni þótti hann eigi hafa sér allt satt til
sagt um útkomu Kjartans. Bolli kvaðst það sagt hafa sem hann vissi þar af
sannast. Guðrún talaði fátt til þessa efnis en það var auðfynt að henni
líkaði illa því að það ætluðu flestir menn að henni væri enn mikil eftirsjá
að um Kjartan þó að hún hyldi yfir.
Líður nú þar til er haustboðið skyldi vera að Laugum. Ólafur bjóst til
ferðar og bað Kjartan fara með sér. Kjartan kvaðst mundu heima vera að gæta
bús. Ólafur bað hann eigi það gera að styggjast við frændur sína: "Minnstu á
það Kjartan að þú hefir engum manni jafn mikið unnt sem Bolla fóstbróður
þínum. Er það minn vilji að þú farir. Mun og brátt semjast með ykkur frændum
ef þið finnist sjálfir."
Fred & Grace Hatton
Hawley, Pa.