This is the end (currently) of Star Wars so that is why it is 30 lines this
time. I was thinking maybe we could return to Kjalnesinga Saga on Thursdays
unless there is objection to it.
Grace
Dreif þá fólkit til skipanna og rǭku af tjǫldin. En es hǫfðingjar ræddu
þetta milli sín sem nú es sagt þá sǭ þeir hvar sigldu þrjú skip allmikil ok
it fjórða síðast ok vas þat Dauðastjarna. En þau in stóru skip, es áðr hǫfðu
siglt ok þeir hugðu at Dauðastjarna væri, þat vas it fyrra Tæfætr inn skammi
en it síðara Tæfætr inn skammi. En þá es þeir sǭ Dauðastjǫrnu kenndu allir,
mælti þá engi í mót at þar mundi sigla Veiðr, gingu þá til skipanna ok
skipuðu til atlǫgunnar.
Vǭru þat einkamál þeira tveggja hǫfðingja at sá þeira es fyrst gingi á
Dauðastjǫrnu skyldi eignask allt þat hlutskipti es þar fekksk ok hver þeira
þau skip es sjálfr hryði.
Villarðr jarl hafði barða einn geysimikinn es hann vas vanr at hafa í
víking, ok gaf hann Lúki þetta skip. Vas Artú Dítússon á því skipi með hann.
Heitir þetta skipit Eksvængr, ok Artú Dítússon gekk á því skipi með Lúk. En
es Lúkr gekk á borði skips þess, heyrði hann raust Víga-Óbívans, ok hann
sagði, “Lúkr, hefn mín, ok fǫðr þíns. Heppni ættar þinnar mun fara ávallt
með þik.”
***
Veiðr lét blása til samlǫgu ǫllum skipum sínum. Vas Dauðastjarna í miðju
liði en þar á annat borð Tæfætr inn skammi en annat borð Tæfætr inn langi.
En þá es þeir tóku at tengja stafnana þá bundu þeir saman stafnana á Tæfæti
langa og Dauðastjǫrnu. En es Veiðr sá þat, kallaði hann hátt, bað þá leggja
fram betr it mikla skipit ok láta þat eigi aftast vesa allra skipa í
herinum.
Þá svarar Tarkinn Stórmofsjarl: “Ef Dauðastjarna skal því lengra fram leggja
sem hann es lengri an ǫnnur skip, þá mun ávinnt verða um sǫxin.”
Veiðr segir: “Eigi vissik at ek ætta stafnbúann bæði háran ok ragan.”
Tarkinn segir: “Ves þú eigi meir baki lyptingina en ek mun verja stafninn.”
Veiðr helt á boga ok lagði ǫr á streng ok sneri at Tarkni.
Tarkinn mælti: “Skjót annan veg Veiðr, þannig sem meiri er þǫrfin. Þér vinn
ek þat es ek vinn.”
Veiðr stóð í lyptingu á Dauðastjǫrnu. Bar hann hátt mjǫk. Hann hafði bláan
skjǫld ok hrafnbláan hjálm; hann vas auðkenndr frá ǫðrum mǫnnum. Hann hafði
bláan kyrtil stuttan utan um brynju.
En es Veiðr sá at riðluðusk flokkarnir fjándmanna ok upp vǭru sett merki fyr
hǫfðingjum þá spurði hann: “Hver er hǫfðingi fyr liði því er gegnt øss es,
með in gylltu merkin?”
Hónum vas sagt at þar væri Villarðr jarl Hjaltlands.
Veiðr svarar: “Eigi hræðumsk vér bleyður þær. Engi es hugr í Hjaltlendingum.
En hver hǫfðingi fylgir þeim merkjum es þar eru út í frá hǿgra veg, með in
rauðu merkin?”
“Þar es,” segja þeir, “Lúkr Anakinsson, íslenzkr maðr.”
Þá svarar Veiðr: “Hann mun þykjask eiga við øss skaplegan fund ok øss er ón
snarprar orustu af því liði. Hann es Íslendingr sem em ek, ok sék at hann es
heppnismaðr af góðri ætt.”