Þá drukku þau saman umb kveldit ok vǭru allkǭt. Vas þar veizla in bezta ok
svá umb daginn eptir.
En þá sagði Leia konungsdóttir jarli Villarði, “Ér hlýtið at leggja af
veizlu þessa, herra, ok tala saman með Artú, þenna mann írska, sá es veit
hvé vér mættum eyða Dauðastjǫrnu. Þat es mér grunr á, at þetta skip hefir
øss fylgdum higat.”
***
Veiðr stóð í durum úti á víðu es Tarkinn Stórmofsjarl kom til hans. “Ertu
víss, Veiðr” segir Tarkinn Stórmofsjarl, “At þú hefir fylgdargaldr kveðinn
rétt yfir skipi þeira? Ella es sigling sjá ábyrgðarráð.” “Já víst hefik
rétt kveðinn galdrinn,” segir Veiðr, “Ok hefik lært nú þegar at fjándmenn
órir felask fyr handan Meginland á Hjaltlandi, á smǭ eyju þeiri es heitir
Hvalsey. Vér búm nú ferð sína þagat, eptir þat at vér sǫmnum her stóran á
Falfaðins konungs lǫndum á Írlandi.”
“Svá es gørt sem mér líkar,” mælti Tarkinn.
“Sjá es góð vika víst,” segir Veiðr, “Víga-Óbívan Kvægansson es dauðr, ok
snart monu deyja ǫll þau es bregða sverði í mót Falfaðni konungi.”
XXXVI. Kapítuli: Frá inum norrǿna flota
Á séttu viku sumars nálgask inn norrǿni floti Hvalsey. Hólmgǫngu-Hani vas þá
farinn með Tsiubakka, því at hann vildi gjalda Jabba Danakonungi hǫfuðlausn
sína. Lúkr Anakinsson ok Villarðr jarl vǭru þar þá með allan her sinn;
Villarðr jarl hafði Lúk nefndan hǫfðingja, ok vildi gipta dóttur sinn hónum.
Þá vas fagrt veðr ok bjart sólskin. Gingu þeir nú á hólminn báðir hǫfðingjar
ok sveitir með þeim ok sǭ es skipin sigldu út á hafit mjǫk mǫrg saman ok nú
sjá þeir hvar siglir eitt mikit skip ok glæsilegt.