I had several problems towards the end of chapter 36.
Grace
Þá mælti Kotkell: "Það horfir þó nokkuð annan veg við um sakir við Guðrúnu
og bræður hennar
Then Kotkell spoke, “It turns still somewhat another way regarding the
affair with Gudrun and her brothers
en þér hefir sagt verið. Hafa menn ausið hrópi á oss fyrir enga sök og þigg
stóðhrossin fyrir
than you have been told. People have poured slander on us for no cause and
accept the stallion for
þessar sakir. Ganga og þær einar sögur frá þér að vér munum eigi uppi orpin
fyrir
that’s sake. Those tales also go of you that we will not be at the
mercy of
sveitarmönnum hér ef vér höfum þitt traust."
(the) men of the district here if we have your help.”
Þorleikur slæst nú í málinu og þóttu honum fögur hrossin en Kotkell flutti
kænlega málið. Þá tók
Thorleik now joined in the case and (they) seemed to him handsome horses and
Kotkell pleaded the case prudently. Then
Þorleikur við hrossunum. Hann fékk þeim bústað á Leiðólfsstöðum í Laxárdal.
Hann birgði þau
Thorleik accepted the horses. He gave them a farmstead in Leidolf’s steads
in Salmon River Dael. He furnished them
og um búfé. Þetta spyrja Laugamenn og vilja synir Ósvífurs þegar gera til
þeirra Kotkels og sona hans.
also with livestock. Lauga men learn of this at once and also Osvif’s sons
want to act against them, Kotkell and his sons.
Ósvífur mælti: "Höfum vér nú ráð Snorra goða og spörum þetta verk öðrum því
að skammt mun
Osvif spoke, “We have now advice of Chieftain Snorri and we spare
(ourselves) of this work to others because a short time will
líða áður búar Kotkels munu eiga spánnýjar sakir við þá og mun sem vert er
Þorleiki mest mein
pass before Kotkell’s neighbors will have brand new issues with them and
(it) will be as worth(while)? to Thorleik most harm
að þeim. Munu þeir margir hans óvinir af stundu er hann hefir áður haft
stundan af. En eigi mun
to them?? They, many will be caused (to be?) his enemies by what he has
previously have caused.
But I will
eg letja yður að gera slíkt mein þeim Kotkatli sem yður líkar ef eigi verða
aðrir til að elta
not allow you to do such harm to them, Kotkell (and his sons) as you would
like if others do not happen before to drive
þau úr héraði eða taka af lífi með öllu um það er þrír vetur eru liðnir."
them out of (the) district or take (their) lives with all regarding that
when three winters are passed.”
Guðrún og bræður hennar sögðu svo vera skyldu. Ekki unnust þau Kotkell mjög
fyrir en hvorki
Gudrun and her brothers said so should (it) be. They, Kotkell (and family)
did not work much before and neither
þurftu þau um veturinn að kaupa hey né mat og var sú byggð óvinsæl. Eigi
treystust menn að raska kosti þeirra fyrir Þorleiki.
did they need to buy (anything) during the winter –(neither) hay nor food
and that settlement was unfriendly. People did not dare to disturb their
affairs for (fear of) Thorleik.
37. kafli
Það var eitt sumar á þingi er Þorleikur sat í búð sinni að maður einn mikill
gekk í búðina inn. Sá
It was one summer at (the) Thing when Thorleik sat in his booth that a large
man went in inside the booth. That one
kvaddi Þorleik en hann tók kveðju þessa manns og spurði hver hann væri eða
hvað hann héti.
greeted Thorleik and he receive this man’s greeting and asked where he was
(from) and what he was called.
Hann kvaðst Eldgrímur heita og búa í Borgarfirði á þeim bæ er heita
Eldgrímsstaðir en sá bær er
He said he was called Eldgrim and lived in Borgar Firth on that farm which
is called Eldgrim’s stead and that farm is
í dal þeim er skerst vestur í fjöll milli Múla og Grísartungu. Sá er nú
kallaður Grímsdalur.
in that dale which cuts west into the fells between Mull and Pig’s? Tongue.
That which is now called Grim’s Dale.
Þorleikur segir: "Heyrt hefi eg þín getið að því að þú sért ekki
lítilmenni."
Thorleik says, “I have heard tell of you because you are not unmanly.”
Eldgrímur mælti: "Það er erindi mitt hingað að eg vil kaupa að þér
stóðhrossin þau hin dýru er Kotkell gaf þér í fyrra sumar."
Eldgrim spoke, “It is my errand hither that I want to buy from you those
stud horses, the expensive ones, which Kotkell gave you (the) previous
summer.”