ÞAT ES UPPHAF AT ÞESSI SǪGU, at Jabbi konungr inn digri réð fyr DanmÇ«rk, ok Falfaðinn konungr eldingaflug fyr Noregi; ófriðr mikill vas í milli þeira.

That is (the) beginning at this saga, that King Jaba the stout ruled over Denmark, and King "flash-of-lightning" Palpatine over Norway; (there was) much un-peace between them.

 

Hani hét maðr, norrœnn at ætt; hann vas Sólósson jarls.

Han was-the-name-of a man, Norwegian of family; he was Earl Solo's son.

 

Hann vas góðr maðr, víkingr mikill;  menn flestir kÇ«lluðu hann HólmgÇ«ngu-Hana.

He was a good man, a great Viking; most men called him Island-goer(?) Han.

 

Vel samir at segja frá yfirlitum Hana.

It befits well to say from looks of Han.

 

Hann vas fámálugr ok fálátr jafnan, en fríðastr sýnum, hár maðr vexti ok nÇ«kkut skolbrúnn, jarpr á hár.

He was equally chary-of-words and silent, but fair of face, a tall grown man and somewhat swarthy, with chestnut hair.  (Z. sýn 3 - fríðr sýnum, fair of face)

 

Því at HólmgÇ«ngu-Hana líkaði stórilla stjórn Falfaðins konungs, fór hann til Danmerkr ok vas með Jabba konungi um hríð; í sumar vas hann í víkingu, ok gørði hann opt skaða mikinn lÇ«ndum ok skipum Falfaðins konungs; herjaði hann víða þar ok hvar sem hann kom við land í Noregi.

Because Homgongu-Hani liked King Palpatine's rule very badly, he went to Denmark and was with King Jaba a while; in summer he was a-viking, and he did often much damage (to) King Palpatine's lands and ships; he harried far-and-wide there and wherever he landed in Norway.

 

En í vetr seldi hann í hendr Jabba konungi þær vÇ«rur, es hann fekk í Noregi.

And in winter he delivered to King Jaba's hands those wares he got in Norway.

 

Jabba konungi líkaði vel sjá skattr, ok hann gaf HólmgÇ«ngu-Hana øxi mikla, ok vas sú øx snaghyrnd ok gullbúin, upp skellt skaftit með silfri, ok vas sú inn virðilegsti gripr.

King Jaba liked well such treasures, and he gave Hana-Holmongu a great ax, and that ax was snag-cornered and gold-inlaid, the handle smitten up with silver, and that was the most-worthily valuable-treasure.

 

HólmgÇ«ngu-Hani hafði annan virðilegan grip, ok vas þat skipit hans, þat es hann fekk eptir þat at hann vann sigr á Landó Kalrissianssyni í kappróðri á Kesseley.

Hani-Holgongu had another worthy treasure, and that was his ship, that which he got after that, that he gained-a-victory over Lando Kalrissianssyni in a rowing-match at Kesseley.

 

Þetta skip hét Þusundár-Fálkinn; þat vas it skjótasta skip.

This ship was-called Thousand-year- (i.e., millennium) Falcon; that was the speediest-ship.

 

HólmgÇ«ngu-Hana fylgði maðr frískr, es Tsiubakka hét.

Holmgongu-Han led a Frisian man, who was-named Chewbaca.

 

Hann vas inn loðnasti maðr, stórr maðr vexti; svartjarpr á hár, þykkleitr ok mikill í brúnum.

He was the hairiest man, a large grown man; (with) dark-brown hair, chubby-faces and large in the brows. 

 

Tsiubakka kunni eigi at tala norrœnu, en hann skilði þau orð es menn sÇ«gðu, ok kunni HólmgÇ«ngu-Hani frísku.

Chewbaca could not speak Norwegian, but he explained(?) those words that men said, and Holgongu-Han knew Frisian.

 

Einhverju sinni, bar svá til at þeir HólmgÇ«ngu-Hani hÇ«fðu herjat í Noregi, ok þá es þeir váru búnir til hafs, riðu þar nekkverir norrœnir hÇ«fðingjar.

Once, (it) happened so that they, Holmgongu-Han (and Chewbaca) had harried in Norway, and then that they were ready to sea, rode there any(?) Norwegian chiefs.

 

Þeir spurðu, hverir þessir menn væri, ok hvaðan þeir kœmi.

The asked, who these men were, and from-where they came.