Víga-Óbívan rann til langfoður síns Jóða, ok bað hann þess, at ljá honum
þess góða sverðs er Dúkú smíðaði, ok þat sverð heitir Ljósamækir inn groni.
Jóði seldi sverð í hendr Víga-Óbívan, ok Víga-Óbívan gekk til dreka með
þessu sverði í hendi.
Dreki blés eldi mót Víga-Óbívan, en Ljósamækir inn groni var harðast allra
sverða, ok át allan þann eld, er dreki blés. Þá hjó Víga-Óbívan til dreka,
ok kom á fyrir ofan kné ok tók af fótinn. Hann hjó aptr, ok tók af annan
fót, ok þriðja. Dreki fell þá, en Víga-Óbívan reiddi upp sverðit hart ok hjó
á háls dreka, svá at hofuðit fell á sandinn.
En hofuðit dreka kvað:
"Sveinn! Ok sveinn!
Hverjum ertu sveini um borinn?
Hverra ertu manna mogr?
Er þú gramr rautt
þinn inn grona mæki:
stondumk til hjarta hjorr!"
En Víga-Óbívan kvað:
"Ætterni mitt
kveð ek þér ókunnigt vera
ok mik sjálfan it sama:
Kval-Óbívan ek heiti,
Kvæggan hét minn faðir
er hefk þik vápnum vegit!"
Þá gekk Víga-Óbívan at dreka ok skar hjarta ór honom með Ljósamæki inum
grona. Jóði var á brott horfinn, meðan Víga-Óbívan vá dreka, ok kom nú, er
Víga-Óbívan strauk blóð af Ljósmæki inum grona. Víga-Óbívan seldi þat góða
sverð aptr í hendr langfeðr sínum.
En þá sá Víga-Óbívan at Dúkú gekk á skipi Jóða, ok létti akkerum.
Víga-Óbívan kallaði til Færeyinga, ok bað þá þess, at þeir skjóti hann, en
þeir hofðu engar fleiri orvar. Anakinn himingangari rann til fjoru, ok svam
til skips áðr en Dúkú fekk akkerum léttum. Anakinn hafði tvau sverð í
hondunum.
Dúkú Jóðason brá Ljósamæki inum rauða. "Karlmannlega er at farit, sveinn,"
segir hann.
Dúkú høggr til Anakins, en Anakinn brá við sverðin, en Dúkú hjó hvert hogg
at oðru, svá at Anakinn fekk ekki hoggvit í móti. At lokum hjó Dúkú af
Anakni hondina, ok varðisk hann þá með annarri nokkura stund, þar til er
hann fell í óviti til jarðar.