Njáll átti hlut að við þá er eftirmál áttu eftir þá Starkað og Þorgeir að
þeir skyldu taka sættum og var héraðsfundur til lagður og teknir menn til
gerðar og voru virðir í allir hlutir, tilför við Gunnar þó að hann væri
sekur. En slík fégjöld sem ger voru þá galt Mörður allt því að þeir luku
eigi fyrr upp gerð á hendur honum en gert var áður um hitt málið og létu
þeir það á endum standast. Voru þeir þá alsáttir.
En á þingi var umræða mikil um mál þeirra Geirs goða og Högna og kom þar að
þeir sættust og hélst sú sætt með þeim síðan. Bjó Geir goði í Hlíð til
dauðadags og er hann úr sögunni.
Njáll bað konu til handa Högna, Álfeiðar dóttur Veturliða skálds, og var hún
honum gefin. Þeirra son var Ari er sigldi til Hjaltlands og kvongaðist þar.
Frá honum er kominn Einar Hjaltlendingur, hinn vaskasti maður. Högni hélt
vináttu sinni við Njál og er hann úr sögunni.
81. kafli
Nú er að segja frá Kolskeggi að hann kemur til Noregs og er í Vík austur um
veturinn en um sumarið eftir fer hann austur til Danmerkur og felst á hendi
Sveini konungi tjúguskegg og hafði þar virðingar miklar.
Eina hverja nótt dreymir hann að maður kom að honum. Sá var ljós og þótti
honum hann vekja sig.
Hann mælti við hann: "Statt upp þú og far með mér."
"Hvað vilt þú mér?" segir Kolskeggur.
Hann mælti: "Eg skal fá þér kvonfang og skalt þú vera riddari minn."
Hann þóttist játa því. Eftir það vaknaði hann. Síðan fór hann til spekings
eins og sagði honum drauminn en hann réð svo að hann mundi fara suður í lönd
og verða guðs riddari.
Kolskeggur tók skírn í Danmörku en nam þar þó eigi yndi og fór í Garðaríki
og var þar einn vetur. Þá fór hann þaðan út í Miklagarð og gekk þar á mála.
Spurðist það til hans að hann kvongaðist þar og var höfðingi fyrir
væringjaliði og var þar til dauðadags og er hann úr sögu þessi.