Sent in Early and to avoid Yahoo delay - posted on-line
Patricia

Eitt sinn kom Karlsefni að máli við Eirík og mælti: "Er þér þungt
Eiríkur? Eg þykist finna að þú ert nokkuru fálátari en verið hefir,
og þú veitir oss með mikilli rausn og erum vér skyldir að launa þér
eftir því sem vér höfum föng á. Nú segðu hvað ógleði þinni veldur."

Eiríkur svarar: "Þér þiggið vel og góðmannlega. Nú leikur mér það
eigi í hug að á yður hallist um vor viðskipti. Hitt er heldur að mér
þykir illt ef að er spurt að þér hafið engi jól verri haft en þessi
er nú koma í hönd."

Karlsefni svarar: "Það mun ekki á þá leið. Vér höfum á skipum vorum
malt og mjöl og korn og er yður heimilt að hafa af slíkt sem þér
viljið og gerið veislu slíka sem stórmennsku ber til."

Og það þiggur hann. Var þá búið til jólaveislu og varð hún svo
sköruleg að menn þóttust trautt slíka rausnarveislu séð hafa.

Og eftir jólin vekur Karlsefni við Eirík um ráðahag við Guðríði er
honum leist sem það mundi á hans forræði en honum leist kona fríð og
vel kunnandi. Eiríkur svarar, kveðst vel mundu undir taka hans mál en
kvað hana góðs gjaforð verða "er það og líklegt að hún fylgi sínum
forlögum" þó að hún væri honum gefin og kvað góða frétt af honum
koma.

Nú er vakið mál við hana og lét hún það sitt ráð sem Eiríkur vildi
fyrir sjá. Og er nú ekki að lengja um það að þessi ráð tókust og var
þá veisla aukin og gert brullaup.

Gleði mikið var í Brattahlíð um veturinn.


8. kafli

Á því léku miklar umræður um veturinn í Brattahlíð að þar voru mjög
töfl uppi höfð og sagnaskemmtan og margt það er til híbýlabótar mátti
vera. Ætluðu þeir Karlsefni og Snorri að leita Vínlands og töluðu
menn margt um það. En því lauk svo að þeir Karlsefni og Snorri bjuggu
skip sitt og ætluðu að leita Vínlands um sumarið. Til þeirrar ferðar
réðust þeir Bjarni og Þórhallur með skip sitt og það föruneyti er
þeim hafði fylgt.

Maður hét Þorvarður. Hann átti Freydísi, dóttur Eiríks rauða
laungetna. Hann fór með þeim og Þorvaldur son Eiríks og Þórhallur er
var kallaður veiðimaður. Hann hafði lengi verið í veiðiförum með
Eiríki um sumrum og hafði hann margar varðveislur. Þórhallur var
mikill vexti, svartur og þurslegur. Hann var heldur við aldur, ódæll
í skapi, hljóðlyndur, fámálugur hversdaglega, undirförull og þó
atmælasamur og fýstist jafnan hins verra. Hann hafði lítt við trú
blandast síðan hún kom á Grænland. Þórhallur var lítt vinsældum
horfinn en þó hafði Eiríkur lengi tal af honum haldið.