I regret this is a trifle later than intended -  there was a difficulty with sending out mail

If this works then I can send also Graces translation next

Patricia

 

 

 

"Allir megið þér sjá," segir Gunnar, "að þú hefir blóðgað mig og er slíkt

ósæmilega farið. Hefir þú stefnt mér fyrst en nú treður þú mig undir fótum

og ríður á mig."

 

Skammkell mælti: "Vel er við orðið bóndi en hvergi varst þú óreiðulegri á

þinginu þá er þú tókst sjálfdæmið og þú hélst á atgeirinum."

 

Gunnar mælti: "Þá er við finnumst næst skalt þú sjá atgeirinn."

 

Síðan skilja þeir að því.

 

Skammkell æpti upp og mælti: "Hart ríðið þér sveinar."

 

Gunnar gekk heim og gat fyrir engum manni um og ætluðu engir að þetta mundi

af mannavöldum vera. Einu hverju sinni var það að hann sagði Kolskeggi

bróður sínum.

 

Kolskeggur mælti: "Þetta skalt þú segja fleirum mönnum að eigi sé það mælt

að þú gefir dauðum sök því að þrætt mun vera í móti ef eigi vita vitni áður

hvað þér hafið saman átt."

 

Gunnar sagði nábúum sínum og var lítil orðræða á fyrst.

 

Otkell kemur austur í Dal og er þar við þeim vel tekið og sitja þar viku.

Otkell sagði Runólfi allt hversu fór með þeim Gunnari. Einn maður varð til

að spyrja að því hversu Gunnar varð við.

 

Skammkell mælti: "Það mundi mælt ef ótiginn maður væri að grátið hefði."

 

"Illa er slíkt mælt," segir Runólfur, "og munt þú það eiga til að segja næst

er þið finnist að úr sé grátraust úr skapi hans. Og væri það vel ef eigi

gyldu betri menn þinnar illsku. Líst mér nú hitt ráð þá er þér viljið heim

fara að eg fari með yður því að Gunnar mun eigi gera mér mein."

 

"Eigi vil eg það," segir Otkell, "og munum vér ríða neðarlega yfir fljótið."

 

Runólfur gaf Otkatli góðar gjafar og kvað þá eigi sjást mundu oftar. Otkell

bað hann þá muna syni sínum ef svo bæri við það er með þeim var vel.