----- Original Message -----

From: Patricia

To: norse_course@yahoogroups.com

Sent: Tuesday, July 25, 2006 1:39 PM

Subject: Njal to end Chapter 10 and start chapter 11 - Patricia's effort

Nú koma menn til veislunnar og sat Hallgerður á palli og var brúðurin allkát
og gekk Þjóstólfur jafnan til tals við hana en stundum talar hann við Svan
og fannst mönnum mikið um tal þeirra. Veislan fór vel fram. Höskuldur leysti
út fé Hallgerðar með hinum besta greiðskap.

Now came men to this feast (why use of def.art.) and Hallgerð sat at the pall (the cross bench) and was a very merry bride. Thjostolf went often to converse with her and spole also to Svan and people found this strange/odd.

The feast went well  and Hoskuld paid out Hallgerð's dowry with best readiness/ ? with good will

Síðan mælti hann til Hrúts: "Skal eg nokkurar gjafar fram leggja?"

Afterwards he said to Hrut "shall I also give a few presents"

Hrútur svaraði: "Kostur mun þér af tómi að eyða fé þínu fyrir Hallgerði og
lát hér stað nema."

Hrut replied "Chance may come to you - at leisure  to waste your money on Hallgerð, Leave (?Imperative ) here stay enough

11. kafli

Þorvaldur reið heim frá boðinu og kona hans með honum og Þjóstólfur. Hann
fylgdi hesti Hallgerðar og töluðu þau jafnan.

Thorvald rode home from the feast and his wife with him and (also) Thjostolf.  He (?Thjostolf) rode close to Hallgerð's horse and they spoke constantly

Ósvífur veik að syni sínum og mælti: "Unir þú vel ráðinu eða hversu fór tal
með ykkur?

"Vel," segir hann, "alla blíðu lét hún uppi við mig og mátt þú sjá mót á er
hún hlær við hvert orð."
Osvif turned to his son and said  "Are you pleased  with the match or went the talk well with you two

Well says he "all happy is she with me  you can tell so she laughs at what I say

"Eigi ætla eg hlátur hennar jafngóðan sem þú," segir Ósvífur, "en það mun þó
síðar reynast."

"It seems to me her laughter not so good as to you"   says Osvif "but may soon be proved" (time will tell)

Þau ríða þar til er þau koma heim. Um kveldið sat hún hjá bónda sínum og
skipaði Þjóstólfi hið næsta sér innar frá. Fátt áttust þeir við Þjóstólfur
og Þorvaldur og varð þeim fátt að orðum og fór svo fram um veturinn.

They ride on till they  came home. That evening sat she with her husband and set Thjostolf next to her on the other side. Little to do had Thjostolf with Thorvald and had they little to say  - went it so for all winter

Hallgerður var fengsöm og stórlynd enda kallaði hún til alls þess er aðrir
áttu í nánd og hafði allt í sukki. En er voraði var þar búskortur og skorti
bæði mjöl og skreið

Hallgerð was greedy and wasteful to end she called for all that the others had in the neighbourhood - squandered everything. And in the Spring was a failure of stores (Z) of both meal/flour and dried fish.

Hallgerður kom að máli við Þorvald og ræddi: "Eigi munt þú þurfa að sitja
til alls því bæði þarf í búið mjöl og skreið."

Hallgerð  came to speak with Thorvald  and said " Neither may you sit about for all of the Household needs meal and dried fish

Þorvaldur mælti: "Ekki fékk eg nú minna til bús en vant var og entist þá
allt á sumar fram."

Thorvald replied "not less did I get now (this time) for the Household and (it) usually lasts (all?) till summer

Hallgerður mælti: "Ekki fer eg að því þó að þú hafir svelt þig til fjár og
faðir þinn."

Hallgerð said "I am not at fault  (like - it is not down to me - or not my business) that you had starved yourself to save money and (also) your father

Þá reiddist Þorvaldur og laust hana í andlitið svo að blæddi og gekk síðan í
braut og kvaddi húskarla sína með sér og hrundu þeir fram skútu og hljópu
þar á átta karlar og reru út í Bjarneyjar. Tók hann þar skreið sína og mjöl.

Then Thorvald became angry amd struck her in the face so hard she bled and afterwards went away/out and called together his house-carles with him and pushed out a skiff/small craft (Z) and eight of them jumped aboard and rowed out to Bear Island. (where) He took on dried fish and  meal/flour.

Nú er að segja frá Hallgerði að hún sat úti og var skapþungt.

To now return to Halgerð - that she sat outside and was  low in spirits (very sad - or sulking)

Well where's Thjostolf, when this happened,  events took on a sinister turn when Thjostolf said she could marry again - sounds very impermanent to me - and for him to chat with Svan so much well it is odd to say the least - should we consider that Hallgerð was waiting for Thjostolf to tell him - to her advantage - what had happened

Kveðja

Patricia