And today we take up Illuga's saga. Happy translating!

1. Frá Sigurði ok Illuga

Sá konungr hefir ráðit fyrir Danmörku, er Hringr hét. Hann var Skjaldarson, Dagssonar. Þessi Skjöldr barðist við Hermann, sem segir í sögu þeira. Hringr konungr var vitr maðr ok vinsæll ok mildr af fé ok inn mesti bardagamaðr. Hann átti drottningu, er Sigríðr hét. Hún var dóttir Vilhjálms konungs ór Vallandi. Við henni átti hann þann son, er Sigurðr hét. Hann var allra manna fríðastr ok at íþróttum bezt búinn. Hann var blíðr við vini sína, örr af fé, en grimmr sínum óvinum.

Sviði hefir karl nefndr verit. Hann átti eitt garðshorn, harðla skammt frá konungshöllunni. Hann átti kerlingu, er hét Hildr. Við henni átti hann einn son, er Illugi hét. Hann var mikill vexti ok sterkr at afli, fimr var hann á alla leika. Faðir hans var kallaðr Sviði inn sókndjarfi. 

Sigurðr konungsson ok Illugi lögðu leika með sér. Átti Sigurðr marga leiksveina, ok bar hann langt af þeim, hvat sem þeir skyldu reyna, en Illugi vann hann í öllu. Ok svá kom, at þeir sórust í stallbræðralag ok skyldi hvárr annars hefna, ef þeir væri með vápnum vegnir. Var nú allkært þeira á milli.

2. Illugi banaði kveldriðu

Björn hét maðr. Hann var ráðgjafi konungs. Honum var allt illa gefit, er honum var sjálfrátt. Hann var lyginn ok lymskr at öllu, en þó eigi at síðr var hann inn mesti kappi ok varði land konungs fyrir víkingum, ok því mat konungr hann mikils. 

Björn öfundaði þat mjök, at Illugi var svá kærr Sigurði konungssyni, ok svá kom, at hann rægði hann við þá feðga ok sagði Illuga vera ótrúan konungssyni. Konungr hlýddi á þetta, en Sigurðr trúði því ekki. Ferr nú svá fram um nokkura tíma, at Sigurðr konungsson er heima hjá föður sínum í mikilli sæmd ok virðingu. Einn tíma bað Sigurðr föður sinn at fá sér skip ok menn ok segist vilja ór landi at afla sér fjár ok frægðar. 

================ And the above file divided by sentences ================

1. Frá Sigurði ok Illuga

Sá konungr hefir ráðit fyrir Danmörku, er Hringr hét. 

Hann var Skjaldarson, Dagssonar. 

Þessi Skjöldr barðist við Hermann, sem segir í sögu þeira. 

Hringr konungr var vitr maðr ok vinsæll ok mildr af fé ok inn mesti bardagamaðr. 

Hann átti drottningu, er Sigríðr hét. 

Hún var dóttir Vilhjálms konungs ór Vallandi. 

Við henni átti hann þann son, er Sigurðr hét. 

Hann var allra manna fríðastr ok at íþróttum bezt búinn. 

Hann var blíðr við vini sína, örr af fé, en grimmr sínum óvinum.

Sviði hefir karl nefndr verit. 

Hann átti eitt garðshorn, harðla skammt frá konungshöllunni. 

Hann átti kerlingu, er hét Hildr. 

Við henni átti hann einn son, er Illugi hét. 

Hann var mikill vexti ok sterkr at afli, fimr var hann á alla leika. 

Faðir hans var kallaðr Sviði inn sókndjarfi. 

Sigurðr konungsson ok Illugi lögðu leika með sér. 

Átti Sigurðr marga leiksveina, ok bar hann langt af þeim, hvat sem þeir skyldu reyna, en Illugi vann hann í öllu. 

Ok svá kom, at þeir sórust í stallbræðralag ok skyldi hvárr annars hefna, ef þeir væri með vápnum vegnir. 

Var nú allkært þeira á milli.

2. Illugi banaði kveldriðu

Björn hét maðr. 

Hann var ráðgjafi konungs. 

Honum var allt illa gefit, er honum var sjálfrátt. 

Hann var lyginn ok lymskr at öllu, en þó eigi at síðr var hann inn mesti kappi ok varði land konungs fyrir víkingum, ok því mat konungr hann mikils. 

Björn öfundaði þat mjök, at Illugi var svá kærr Sigurði konungssyni, ok svá kom, at hann rægði hann við þá feðga ok sagði Illuga vera ótrúan konungssyni. 

Konungr hlýddi á þetta, en Sigurðr trúði því ekki. 

Ferr nú svá fram um nokkura tíma, at Sigurðr konungsson er heima hjá föður sínum í mikilli sæmd ok virðingu. 

Einn tíma bað Sigurðr föður sinn at fá sér skip ok menn ok segist vilja ór landi at afla sér fjár ok frægðar.