Sá atburðr varð undir virkinu, þar sem ljósit hafði sézt um vetrinn áðr. Þar var þá leir, er Hrafn var höggvinn, en um sumarit eftir var þar grænn völlr. 

   Þorvaldr lét höggva fót undan Sturlu Bárðarsyni ok Þórði Vífilssyni. 

   Þessir atburðir urðu annan dag viku í annarri viku langaföstu, átta nóttum eftir Matthíasmessu. 

   Þá rænti Þorvaldr bæinn á Eyri öllu lausafé, því er innan veggja var, vápnum ok klæðum, húsbúnaði, búsgagni ok mat. Í því ráni tóku þeir sólarstein góðan ok kyrtil brúnaðan með búnaði. Þá gripi hafði Guðmundr byskup átta ok gefit Hrafni. Þeir tóku ferju eina, er kirkjan átti, ok báru þar á þann fjárhlut, er þeir ræntu. Ok er þeir váru á braut farnir með skipit ok fjárhlutinn, þá fundu heimamenn á Eyri sólarsteininn þar, er þeir höfðu eykinn búit, því at þeir höfðu honum í brott kastat ok kölluðu vera hégetil. Svá ok kyrtilinn höfðu þeir eftir látit ok kölluðu vera vaðmálsslopp, ok eigi fengu þeir sét á búninginn. Þenna atburð virðu menn svá, at því mætti þeir þessa gripi eigi í brott hafa, er Guðmundr byskup hafði átt. 

   Þat vár it sama fór Þorvaldr eftir páska í annat sinn í Arnarfjörð ok rænti þá marga þingmenn Hrafns. 

   Pétr Bárðarson lét drepa þingmann Þorvalds, þann er Hermundr hét. Sá hafði verit í andskotaflokki við Hrafn. 

   Þorvaldr sendi orð Kár munki Geirmundarsyni, at hann skyldi leita um sættir við frændr Hrafns. Þá var settr sáttarfundr þessa málaferla at ráði Þórðar Sturlusonar ok Kárs munks á Þingeyri í Dýrafirði. Þá var sætzt á þessi mál á þann veg, at Þórðr Sturluson skyldi gera um þessi mál öll, þann veg sem hann vildi. Tólf menn handsöluðu fyrir Þorvald fégjöld, svá sem Þórðr vildi gera, ok til þeirar sýknu Þorvalds, sem Þórðr vildi vera láta. 

================ And the above passage divided by sentences ================

Sá atburðr varð undir virkinu, þar sem ljósit hafði sézt um vetrinn áðr. 

Þar var þá leir, er Hrafn var höggvinn, en um sumarit eftir var þar grænn völlr. 

Þorvaldr lét höggva fót undan Sturlu Bárðarsyni ok Þórði Vífilssyni. 

Þessir atburðir urðu annan dag viku í annarri viku langaföstu, átta nóttum eftir Matthíasmessu. 

Þá rænti Þorvaldr bæinn á Eyri öllu lausafé, því er innan veggja var, vápnum ok klæðum, húsbúnaði, búsgagni ok mat. 

Í því ráni tóku þeir sólarstein góðan ok kyrtil brúnaðan með búnaði. 

Þá gripi hafði Guðmundr byskup átta ok gefit Hrafni. 

Þeir tóku ferju eina, er kirkjan átti, ok báru þar á þann fjárhlut, er þeir ræntu. 

Ok er þeir váru á braut farnir með skipit ok fjárhlutinn, þá fundu heimamenn á Eyri sólarsteininn þar, er þeir höfðu eykinn búit, því at þeir höfðu honum í brott kastat ok kölluðu vera hégetil. 

Svá ok kyrtilinn höfðu þeir eftir látit ok kölluðu vera vaðmálsslopp, ok eigi fengu þeir sét á búninginn. 

Þenna atburð virðu menn svá, at því mætti þeir þessa gripi eigi í brott hafa, er Guðmundr byskup hafði átt. 

Þat vár it sama fór Þorvaldr eftir páska í annat sinn í Arnarfjörð ok rænti þá marga þingmenn Hrafns. 

Pétr Bárðarson lét drepa þingmann Þorvalds, þann er Hermundr hét. 

Sá hafði verit í andskotaflokki við Hrafn. 

Þorvaldr sendi orð Kár munki Geirmundarsyni, at hann skyldi leita um sættir við frændr Hrafns. 

Þá var settr sáttarfundr þessa málaferla at ráði Þórðar Sturlusonar ok Kárs munks á Þingeyri í Dýrafirði. 

Þá var sætzt á þessi mál á þann veg, at Þórðr Sturluson skyldi gera um þessi mál öll, þann veg sem hann vildi. 

Tólf menn handsöluðu fyrir Þorvald fégjöld, svá sem Þórðr vildi gera, ok til þeirar sýknu Þorvalds, sem Þórðr vildi vera láta.