Hann bjó sik við þessum fundi frá því, sem aðrir menn. Hann tók eina nautshúð hráblauta ok skar á rauf ok fór í ok gyrði at sér með reipi, eina öxi mikla í hendi, ok gekk út ok inn ok kvað:

[Option A]

   Skalk með skjaldar runni,

   skapaðr erumk aldr, at gunni,

   koma mun geira gjósta,

   ganga fram sem Rósta.

   Okkr þurfut nú, ella

   þeirs oft á mik skella,

   sýnt munk seðja hrafna,

   saman of allt at jafna.

[Option B]

   Skalk ganga fram með skjaldar runni at gunni sem Rósta. Skapaðr erumk aldr. Geira gjósta mun koma. Þurfut nú þeirs ella skella oft á mik, at jafna okkur saman of allt. Munk sýnt seðja hrafna.

[Option C]

   Eg skal ganga fram með bardagamanninum í orrustunni eins og Rósta. Aldur minn er ákveðinn. Bardagi mun koma. Nú þurfa þeir ekki, sem kasta annars oft til min orði, að jafna okkur saman um alla hluti. Eg mun vissulega vega menn.

Þorvaldr kom á Eyri með hundrað manna, ok er hann sér viðrbúning Hrafns, bæði virkit ok fjölmenni mikit, þá sýndist honum óárenniligr bálkr þeira. Síðan settist Þorvaldr niðr á brekku einni skammt frá virkinu. 

Eyvindr Þórarinsson hafði safnat liði um Tálknafjörð ok Dali í Arnarfirði ok fór skipaliði til Eyrar. 

Nú er Þorvaldr sá, hvar skipin fóru, þá fór hann ofan til sjóvar með flokk sinn ok ætlaði at vera á ströndu fyrir, er þeir Eyvindr kæmi at landi. 

Eyvindr sá, hvar flokkrinn Þorvalds var í fjörunni fyrir. Hann mælti við sína förunauta, at þeir skyldi eigi at landi leggja skipin. 

Þorvaldr kallaði á skipamennina ok spurði, hverr fyrir réði, en honum var sagt, at Eyvindr Þórarinsson réði fyrir. 

Þorvaldr kallaði á Eyvind ok mælti, at hann skyldi leggja at landi skipin, — "því at ek vil tala við þik." 

Eyvindr svarar: "Ef þú átt nökkut vanmælt við mik, þá mæl þú þaðan, sem nú ertu kominn, en ek mun heðan svara, sem ek er kominn, því at ek á ekki vanmælt við þik." 

Þá svaraði Þorvaldr engu. 

Þá sá þeir, er í virkinu váru, flokk Þorvalds ok skipamennina, hvar þeir kölluðust á. Í virkinu váru bræðr Eyvindar tveir, Tómas ok Halldórr, ok er þeir sá, hvar Eyvindr var kominn skipum sínum, þá ganga þeir ór virkinu með miklum flokki á móti Eyvindi, ok er Þorvaldr sá för þeira, þá gengr hann á braut ór fjörunni. 

================ And the above passage divided by sentences/lines ================

Hann bjó sik við þessum fundi frá því, sem aðrir menn. 

Hann tók eina nautshúð hráblauta ok skar á rauf ok fór í ok gyrði at sér með reipi, eina öxi mikla í hendi, ok gekk út ok inn ok kvað:

[Option A]

   Skalk með skjaldar runni,

   skapaðr erumk aldr, at gunni,

   koma mun geira gjósta,

   ganga fram sem Rósta.

   Okkr þurfut nú, 

   þeirs oft á mik skella,

   sýnt munk seðja hrafna,

   saman of allt at jafna.

[Option B]

   Skalk ganga fram með skjaldar runni at gunni sem Rósta. 

   Skapaðr erumk aldr. 

   Geira gjósta mun koma. 

   Þurfut nú þeirs ella skella oft á mik, at jafna okkur saman of allt. 

   Munk sýnt seðja hrafna.

[Option C]

   Eg skal ganga fram með bardagamanninum í orrustunni eins og Rósta. 

   Aldur minn er ákveðinn. 

   Bardagi mun koma. 

   Nú þurfa þeir ekki, sem kasta annars oft til min orði, að jafna okkur saman um alla hluti. 

   Eg mun vissulega vega menn.

Þorvaldr kom á Eyri með hundrað manna, ok er hann sér viðrbúning Hrafns, bæði virkit ok fjölmenni mikit, þá sýndist honum óárenniligr bálkr þeira. 

Síðan settist Þorvaldr niðr á brekku einni skammt frá virkinu. 

Eyvindr Þórarinsson hafði safnat liði um Tálknafjörð ok Dali í Arnarfirði ok fór skipaliði til Eyrar. 

Nú er Þorvaldr sá, hvar skipin fóru, þá fór hann ofan til sjóvar með flokk sinn ok ætlaði at vera á ströndu fyrir, er þeir Eyvindr kæmi at landi. 

Eyvindr sá, hvar flokkrinn Þorvalds var í fjörunni fyrir. 

Hann mælti við sína förunauta, at þeir skyldi eigi at landi leggja skipin. 

Þorvaldr kallaði á skipamennina ok spurði, hverr fyrir réði, en honum var sagt, at Eyvindr Þórarinsson réði fyrir. 

Þorvaldr kallaði á Eyvind ok mælti, at hann skyldi leggja at landi skipin, — "því at ek vil tala við þik." 

Eyvindr svarar: "Ef þú átt nökkut vanmælt við mik, þá mæl þú þaðan, sem nú ertu kominn, en ek mun heðan svara, sem ek er kominn, því at ek á ekki vanmælt við þik." 

Þá svaraði Þorvaldr engu. 

Þá sá þeir, er í virkinu váru, flokk Þorvalds ok skipamennina, hvar þeir kölluðust á. 

Í virkinu váru bræðr Eyvindar tveir, Tómas ok Halldórr, ok er þeir sá, hvar Eyvindr var kominn skipum sínum, þá ganga þeir ór virkinu með miklum flokki á móti Eyvindi, ok er Þorvaldr sá för þeira, þá gengr hann á braut ór fjörunni.