16. Þorvaldr varð sekr um hvaltöku.

Eftir um vetrinn kom hvalr norðr á Strandir á land Hrafns, en sá maðr, er fann hvalinn, fór ok sagði Þorvaldi hvalkvámuna. 

   Þá gerði Þorvaldr þat ráð, at sá, er fundit hafði hvalinn, skyldi segja, at hvalrinn hefði komit á almenninga ok hefði hann þar fest lögfesti hvalinn. En þat gegndi engu. Þá fór Þorvaldr til með sína menn ok lét skera hvalinn ok flutti heim til sín, en sumum hvalnum skipti hann með mönnum sínum. 

   Nú er Hrafn spurði þetta, þá sendi hann menn suðr um land til fundar við Hall, lögsögumann, mág sinn, ok Þorvald, bróður hans, ok hafði ráð við þá, hversu hann skyldi þetta mál leiðrétta við Þorvald. En þeim sýndist þat ráð, at Þorvaldr væri sóttr ok þeir menn, er tekit höfðu hvalinn, ok Hrafn byggi til mál á hendr þeim til Dýrafjarðarþings ok sækti þá þar at lögum. 

   Sendimenn Hrafns kómu aftr til fundar við hann með þeim ráðum, sem þeir höfðu til lagt. 

   Um sumarit eftir bjó Hrafn mál til um hvaltökuna á hendr Þorvaldi ok þeim mönnum öllum, sem at hvalskurðinum höfðu verit ok neytt höfðu hvalinn. Sturla hét maðr, sonr Bárðar Snorrasonar ok Þórdísar Sturludóttur. Hann hafði mál á hendi. Á því þingi varð Þorvaldr sekr ok níu menn aðrir, er at hvaltökunni höfðu verit.

17. Önnur atför Þorvalds við Hrafn.

Eftir um sumarit reið Þorvaldr til þings með fjölmenni. 

   Þat sumar fór Hrafn eigi til þings. Sturla Bárðarson fór til þings fyrir hönd Hrafns ok var í flokki Þórðar Sturlusonar ok sagði til sektar Þorvalds at Lögbergi ok þeira manna annarra, er sekir höfðu orðit um hvalmál. Þat sumar fór Hrafn norðr í Ísafjörð ok tók upp sektarfé fyrir þeim mönnum, er sekir höfðu orðit. 

   Þá er Þorvaldr kom heirn af þingí, safnaði hann mönnum um allan Ísafjörð ok fekk hundrað manna. Margir fóru nauðigir í þá för með Þorvaldi. Kolbeinn hét fylgdarmaðr Þorvalds. Hann fór at sendingum þessum ok nökkurir menn með honum til fundar við þann mann, er Ámundi hét. 

================And the above passage divided by sentences================

16. Þorvaldr varð sekr um hvaltöku.

Eftir um vetrinn kom hvalr norðr á Strandir á land Hrafns, en sá maðr, er fann hvalinn, fór ok sagði Þorvaldi hvalkvámuna. 

Þá gerði Þorvaldr þat ráð, at sá, er fundit hafði hvalinn, skyldi segja, at hvalrinn hefði komit á almenninga ok hefði hann þar fest lögfesti hvalinn. 

En þat gegndi engu. 

Þá fór Þorvaldr til með sína menn ok lét skera hvalinn ok flutti heim til sín, en sumum hvalnum skipti hann með mönnum sínum. 

Nú er Hrafn spurði þetta, þá sendi hann menn suðr um land til fundar við Hall, lögsögumann, mág sinn, ok Þorvald, bróður hans, ok hafði ráð við þá, hversu hann skyldi þetta mál leiðrétta við Þorvald. 

En þeim sýndist þat ráð, at Þorvaldr væri sóttr ok þeir menn, er tekit höfðu hvalinn, ok Hrafn byggi til mál á hendr þeim til Dýrafjarðarþings ok sækti þá þar at lögum. 

Sendimenn Hrafns kómu aftr til fundar við hann með þeim ráðum, sem þeir höfðu til lagt. 

Um sumarit eftir bjó Hrafn mál til um hvaltökuna á hendr Þorvaldi ok þeim mönnum öllum, sem at hvalskurðinum höfðu verit ok neytt höfðu hvalinn. 

Sturla hét maðr, sonr Bárðar Snorrasonar ok Þórdísar Sturludóttur. 

Hann hafði mál á hendi. 

Á því þingi varð Þorvaldr sekr ok níu menn aðrir, er at hvaltökunni höfðu verit.

17. Önnur atför Þorvalds við Hrafn.

Eftir um sumarit reið Þorvaldr til þings með fjölmenni. 

Þat sumar fór Hrafn eigi til þings. 

Sturla Bárðarson fór til þings fyrir hönd Hrafns ok var í flokki Þórðar Sturlusonar ok sagði til sektar Þorvalds at Lögbergi ok þeira manna annarra, er sekir höfðu orðit um hvalmál. 

Þat sumar fór Hrafn norðr í Ísafjörð ok tók upp sektarfé fyrir þeim mönnum, er sekir höfðu orðit. 

Þá er Þorvaldr kom heirn af þingí, safnaði hann mönnum um allan Ísafjörð ok fekk hundrað manna. 

Margir fóru nauðigir í þá för með Þorvaldi. 

Kolbeinn hét fylgdarmaðr Þorvalds. 

Hann fór at sendingum þessum ok nökkurir menn með honum til fundar við þann mann, er Ámundi hét.