Starting the New Year with another saga passage to translate!
11. Utanför Hrafns með Guðmundi byskupsefni.
Sá atburðr gerðist norðr at Hólum at byskupsstóli, at Brandr byskup tók sótt ok andaðist fjórum nóttum fyrir Laurentiusmessu. Ok er hann var andaðr, þá var körinn til byskups af Norðlendingum Guðmundr, sonr Ara Þorgeirssonar, Hallasonar, Ormssonar, Gellissonar, Omssonar, Hallasonar ins hvíta. Móðir Guðmundar hét Úlfheiðr Gunnarsdóttir.
Ok er hann var körinn til byskups, þá sendi hann orð Hrafni Sveinbjarnarsyni, at hann skyldi koma á fund hans norðr í Miðfjörð. Hrafn fór á fund byskupsefnis, svá sem hann sendi orð til, ok er þeir fundust, þá bað byskupsefni, at hann skyldi fara utan með honum, því at honum þótti hann bezt til fallinn þeirar ferðar fyrir vizku sakir ok vinsældar, er hann hafði utanlendis. Var þar ok in mesta vinátta með þeim Hrafni ok Guðmundi inum góða, ok því helt, á meðan þeir lifðu báðir. Frá þessu sagði Guðmundr Svertingsson:
[Option A]
Guðmundr bauð inn góði,
getk jafnan þess, Hrafni,
síð mun at enda óðar,
útferð með sér, lúta.
Farar leizk flotna stýri
fallinn bezt með öllu
geira veðrs til góðrar
gangnistir forvistu.[12]
[Option B]
Guðmundr inn góði bauð Hrafni útferð með sér. Getk jafnan þess. Síð mun lúta at enda óðar. Flotna stýri leizk geira veðrs gangnistir með öllu bezt fallinn farar til góðrar forvistu:
[Option C]
Guðmundur hinn góði bauð Hrafni utanför með sér. Eg get þess oftlega. Seint mun kvæðið enda. Höfðingjanum leizt bardagamaðurinn (Hrafn) að öllu leyti bezt fallinn til fararinnar til góðrar forustu.
Ok fyrir því at Hrafn var vinr Guðmundar, þá hét hann honum förinni, ok eftir þat fór Hrafn vestan ór fjörðum norðr til skips í Eyjafjörð á fund Guðmundar byskupsefnis. Í þeiri för var með Hrafni Tómas Þórarinsson, annarr maðr Þórðr Vermundarson, þriði Eyjólfr Snorrason. Byskupsefni varð feginn Hrafni ok hans förunautum. Ok er sldp var búit ok veðr gaf til, þá létu þeir í haf. Þeim byrjaði erfiðliga um sumarit ok váru lengi úti. Rak þá suðr í haf, svá at þeir höfðu fogl af Írlandi.[13]
Allir vinir Hrafns urðu honum fegnir, er hann kom heim, en hann valdi sínum ástvinum, þeim er hann fundu, góðar gjafir. Svá segir Guðmundr:
[Option A]
Hverr gekk hyrjar þverrir
hodda brjót at móti,
hrings es heim kom slöngvir,
haukstrandar fagnandi.
en menfergir mörgum
mótrunn frömum spjóta,
æ sé efri skýjum
ókvalðr, gjafar valði.[14]
[Option B]
Hverr haukstrandar hyrjar þverrir gekk fagnandi at móti hodda brjót, es hrings slöngvir kom heim. En menfergir valði gjafar mörgum frömum spjóta mótrunn. Æ sé ókvalðr efri skýjum:
[Option C]
Hver maður gekk fagnandi á móti hinum örláta manni, er hann kom heim. En hann valdi gjafir mörgum hraustum bardagamanni. Lifi hann ætíð ókvalinn ofar skýjum.
================ And the above passage divided by sentences/lines ================
11. Utanför Hrafns með Guðmundi byskupsefni.
Sá atburðr gerðist norðr at Hólum at byskupsstóli, at Brandr byskup tók sótt ok andaðist fjórum nóttum fyrir Laurentiusmessu.
Ok er hann var andaðr, þá var körinn til byskups af Norðlendingum Guðmundr, sonr Ara Þorgeirssonar, Hallasonar, Ormssonar, Gellissonar, Omssonar, Hallasonar ins hvíta.
Móðir Guðmundar hét Úlfheiðr Gunnarsdóttir.
Ok er hann var körinn til byskups, þá sendi hann orð Hrafni Sveinbjarnarsyni, at hann skyldi koma á fund hans norðr í Miðfjörð.
Hrafn fór á fund byskupsefnis, svá sem hann sendi orð til, ok er þeir fundust, þá bað byskupsefni, at hann skyldi fara utan með honum, því at honum þótti hann bezt til fallinn þeirar ferðar fyrir vizku sakir ok vinsældar, er hann hafði utanlendis.
Var þar ok in mesta vinátta með þeim Hrafni ok Guðmundi inum góða, ok því helt, á meðan þeir lifðu báðir.
Frá þessu sagði Guðmundr Svertingsson:
[Option A]
Guðmundr bauð inn góði,
getk jafnan þess, Hrafni,
síð mun at enda óðar,
útferð með sér, lúta.
Farar leizk flotna stýri
fallinn bezt með öllu
geira veðrs til góðrar
gangnistir forvistu.[12]
[Option B]
Guðmundr inn góði bauð Hrafni útferð með sér.
Getk jafnan þess.
Síð mun lúta at enda óðar.
Flotna stýri leizk geira veðrs gangnistir með öllu bezt fallinn farar til góðrar forvistu:
[Option C]
Guðmundur hinn góði bauð Hrafni utanför með sér.
Eg get þess oftlega.
Seint mun kvæðið enda.
Höfðingjanum leizt bardagamaðurinn (Hrafn) að öllu leyti bezt fallinn til fararinnar til góðrar forustu.
Ok fyrir því at Hrafn var vinr Guðmundar, þá hét hann honum förinni, ok eftir þat fór Hrafn vestan ór fjörðum norðr til skips í Eyjafjörð á fund Guðmundar byskupsefnis.
Í þeiri för var með Hrafni Tómas Þórarinsson, annarr maðr Þórðr Vermundarson, þriði Eyjólfr Snorrason.
Byskupsefni varð feginn Hrafni ok hans förunautum.
Ok er sldp var búit ok veðr gaf til, þá létu þeir í haf.
Þeim byrjaði erfiðliga um sumarit ok váru lengi úti.
Rak þá suðr í haf, svá at þeir höfðu fogl af Írlandi.[13]
Allir vinir Hrafns urðu honum fegnir, er hann kom heim, en hann valdi sínum ástvinum, þeim er hann fundu, góðar gjafir.
Svá segir Guðmundr:
[Option A]
Hverr gekk hyrjar þverrir
hodda brjót at móti,
hrings es heim kom slöngvir,
haukstrandar fagnandi.
en menfergir mörgum
mótrunn frömum spjóta,
æ sé efri skýjum
ókvalðr, gjafar valði.[14]
[Option B]
Hverr haukstrandar hyrjar þverrir gekk fagnandi at móti hodda brjót, es hrings slöngvir kom heim.
En menfergir valði gjafar mörgum frömum spjóta mótrunn.
Æ sé ókvalðr efri skýjum:
[Option C]
Hver maður gekk fagnandi á móti hinum örláta manni, er hann kom heim.
En hann valdi gjafir mörgum hraustum bardagamanni.
Lifi hann ætíð ókvalinn ofar skýjum.