Here's the passage, and in keeping with the Halloween theme, it includes a scary (well, at least scary for some translators) verse:

En Óttarr hjó Örnólf banahögg, ok síðan váru margir menn særðir förunautar Gellis. Síðan beiddu góðgjarnir menn griða, ok af því at margir góðir menn ok vitrir váru við staddir, þá var sætzt á þessi mál þeira í millum. Um víg Örnólfs ok áverka, er þar gerðist, skipuðu þeir Hrafn ok Jón Brandsson. Á þeim fundi var Eilífr Snorrason. Hann kvað þá vísu þessa:

Strendir hvöttu vápn vánd,

víða ferr Yggs líð,

Gellir vissi fyrir fall,

flatir skriðusk menn at.

Lofti vas sú gefin gift,

grjóti mætti hans spjót.

Jóan leyfði ok þá

öldum at líta skjöld.[8]

Á þeim fundi var sætzt á víg Markúss ok víg Ketils ok áverka alla, þá er þar gerðust á þeim fundi. Jón Loftsson skyldi gera slíka fésekt sem hann vildi gert hafa. Þau fégjöld handsöluðu þeir Hrafn ok Krákr Þórarinsson, Helgi, bróðir Guðlaugs, Páll Surtsson, bróðir Árna. Þat var ok skilit undir sætt, at Ingi skyldi fara braut af landi ok koma aldrigi aftr. Guðlaugr ok synir Inga skyldu fara í brott ór Vestfirðingafjórðungi ok verða þar aldri síðan vistum. Árni Surtsson var ok heraðssekr um Barðaströnd ok Rauðasand, um Víkr ok Patreksfjörð. 

   Ok um sumarit eftir á alþingi gerði Jón Loftsson um þessi mál, svá sem ætlat hafði verit. Þau fé öll, sem ger váru, guldust at máldögum. Ingi fór í brott af landi ok kom aldri aftr síðan. Guðlaugr ok synir Inga fóru í brott ór Vestfjörðum. Loftr gaf mörgum mönnum sakir, þeim er verit höfðu vinir Inga, ok tók fé af. Árni Surtsson var síðan í Tálknafirði. 

   Þá var þat mælt af nökkurum mönnum fyrir Lofti, at Árni væri ills verðr af honum fyrir þat, at hann hafði óhelgat föður hans. 

   Nökkurum misserum eftir víg Markúss fór Loftr ok sá maðr með honum, er Galti hét, í Tálknafjörð á þann bæ, er í Krossadal hét. Þeir hitta þar heimamenn ok spyrja, hvar Árni sé, en þeim var sagt, at hann var eigi heima.   

================ And the above passage divided by sentences ================

En Óttarr hjó Örnólf banahögg, ok síðan váru margir menn særðir förunautar Gellis. 

Síðan beiddu góðgjarnir menn griða, ok af því at margir góðir menn ok vitrir váru við staddir, þá var sætzt á þessi mál þeira í millum. 

Um víg Örnólfs ok áverka, er þar gerðist, skipuðu þeir Hrafn ok Jón Brandsson. 

Á þeim fundi var Eilífr Snorrason. 

Hann kvað þá vísu þessa:

[Option A]

   Strendir hvöttu vápn vánd,

   víða ferr Yggs líð,

   Gellir vissi fyrir fall,

   flatir skriðusk menn at.

   Lofti vas sú gefin gift,

   grjóti mætti hans spjót.

   Jóan leyfði ok þá

   öldum at líta skjöld.[8]

[Option B]

[I don't see an option B listed for the text I am using]

[Option C]

   Strendir hvöttu léleg vopn,

   — víða fer vísa mín,

   — Gellir vissi fyrir mannfall.

   Menn skriðu hvorir gegn öðrum á maganum.

   Loftur var svo lánsamur, að spjót hans kom í grjót (þ. e. stein — Hólmstein).

   Jón leyfði mönnum þá einnig að sjá skjöld sinn.

Á þeim fundi var sætzt á víg Markúss ok víg Ketils ok áverka alla, þá er þar gerðust á þeim fundi. 

Jón Loftsson skyldi gera slíka fésekt sem hann vildi gert hafa. 

Þau fégjöld handsöluðu þeir Hrafn ok Krákr Þórarinsson, Helgi, bróðir Guðlaugs, Páll Surtsson, bróðir Árna. 

Þat var ok skilit undir sætt, at Ingi skyldi fara braut af landi ok koma aldrigi aftr. 

Guðlaugr ok synir Inga skyldu fara í brott ór Vestfirðingafjórðungi ok verða þar aldri síðan vistum. 

Árni Surtsson var ok heraðssekr um Barðaströnd ok Rauðasand, um Víkr ok Patreksfjörð. 

Ok um sumarit eftir á alþingi gerði Jón Loftsson um þessi mál, svá sem ætlat hafði verit. 

Þau fé öll, sem ger váru, guldust at máldögum. 

Ingi fór í brott af landi ok kom aldri aftr síðan. 

Guðlaugr ok synir Inga fóru í brott ór Vestfjörðum. 

Loftr gaf mörgum mönnum sakir, þeim er verit höfðu vinir Inga, ok tók fé af. 

Árni Surtsson var síðan í Tálknafirði. 

Þá var þat mælt af nökkurum mönnum fyrir Lofti, at Árni væri ills verðr af honum fyrir þat, at hann hafði óhelgat föður hans. 

Nökkurum misserum eftir víg Markúss fór Loftr ok sá maðr með honum, er Galti hét, í Tálknafjörð á þann bæ, er í Krossadal hét. 

Þeir hitta þar heimamenn ok spyrja, hvar Árni sé, en þeim var sagt, at hann var eigi heima.