The last passage from Sigrgardr!
Sigrgarðr svarar, “þat er helst í at virða við þik,” segir hann, “at yðr hefir eigi sjálfrátt um verit, en svá munt þú til ætla at ek mun smáþægr við þik um mótgjörðirnar. En ek vil nú vita hvern enda eiga mun um gipting systra þinna.” En hon spurði hvar þeir væri nú mennirnir sem hann hefði ætlat þeim. Þá stóðu upp tveir ungir menn á bekknum. Eigi hafði hon sétt áðr vaskligri menn. Hon spurði hvat þessir menn heiti. Annarr kveðst heita Högni harðstjölr en annar Sigmundr stígandi. “Mikit hafið þit nú skipast,” segir hon, “enda verðr nú ok svá fleirum.” Hon vill eigi virða þær minna en spyrja þær at. Bað Sigrgarðr þær þá gefa svör til hversu þeim væri gefit. Þær sögðu báðar at þeir hefði nóg til unnit. Ok segjast þeim eigi neita mundu.
Því næst fóru festar fram, ok reis þar upp sæmilig brullaup. Fekk Högni Hildar en Sigmundr Signýjar. Váru brullaupin öll undir eins drukkin. Ok er þá eigi þess getit at Ingigerðr hefði nökkrar sleitur við Sigrgarð í hvílubrögðum. En hins er getit at Sigrgarðr gaf jarlsnafn þeim bræðrum ok mikit ríki.
Nú at liðinni veislunni fóru allir í burt med sæmiligum gjöfum. Leysti hann föður sinn vel af garði ok sigldi hann heim í Garðaríki. En Sigrgarðr varð konungr í Tartaría ok réð þar fyrir til elli. Ok váru ástir þeira góðar. Ok lúkum vér þar sögu Sigrgarðs.
================ And the above passage divided by sentences ================
Sigrgarðr svarar, “þat er helst í at virða við þik,” segir hann, “at yðr hefir eigi sjálfrátt um verit, en svá munt þú til
ætla at ek mun smáþægr við þik um mótgjörðirnar.
En ek vil nú vita hvern enda eiga mun um gipting systra þinna.”
En hon spurði hvar þeir væri nú mennirnir sem hann hefði ætlat þeim.
Þá stóðu upp tveir ungir menn á bekknum.
Eigi hafði hon sétt áðr vaskligri menn.
Hon spurði hvat þessir menn heiti.
Annarr kveðst heita Högni harðstjölr en annar Sigmundr stígandi.
“Mikit hafið þit nú skipast,” segir hon, “enda verðr nú ok svá fleirum.”
Hon vill eigi virða þær minna en spyrja þær at.
Bað Sigrgarðr þær þá gefa svör til hversu þeim væri gefit.
Þær sögðu báðar at þeir hefði nóg til unnit.
Ok segjast þeim eigi neita mundu.
Því næst fóru festar fram, ok reis þar upp sæmilig brullaup.
Fekk Högni Hildar en Sigmundr Signýjar.
Váru brullaupin öll undir eins drukkin.
Ok er þá eigi þess getit at Ingigerðr hefði nökkrar sleitur við Sigrgarð í hvílubrögðum.
En hins er getit at Sigrgarðr gaf jarlsnafn þeim bræðrum ok mikit ríki.
Nú at liðinni veislunni fóru allir í burt med sæmiligum gjöfum.
Leysti hann föður sinn vel af garði ok sigldi hann heim í Garðaríki.
En Sigrgarðr varð konungr í Tartaría ok réð þar fyrir til elli.
Ok váru ástir þeira góðar.
Ok lúkum vér þar sögu Sigrgarðs.