I don't know if this is connected to the current problem but the last two translation posts I made to this group took about 10 hours from my sending the email to its appearance on the forum; and one post I made that included a few Cyrillic characters was rejected. We'll now see how this one goes (fingers crossed)
Alan
-----Original Message-----
From: Robert <
nielsenjava@...>
Sent: Wednesday, 7 March 2018 10:11 AM
To:
bm.brian@...; Grace & Fred Hatton <
hatton@...>;
alanthompson@...
Subject: Re: Old Norse Course Forum Problem
Just to update, I am still unable to post anything on the forum. Could you try placing a message on the forum to see if it’s working for you?
Thank you.
Rob
> On Mar 5, 2018, at 7:11 PM, Robert <nielsenjava@...> wrote:
>
> There appears to be some kind of problem with the forum. I attempted to post something this morning, but it hasn’t shown up. Also, I tried twice again tonight, but still nothing. Just so that we can move forward until the problem gets fixed, please find the next passage for translation below:
>
> Sigrgardr 12B + 13A
>
> Ok skyldi ek þess grimmliga hefna ef ek gæta náð honum.” Verðr nökkvinn nú landfastr. Hljóp jötunninn nú fyrir borð. Knútr kom þar fram á bakkann. Jötunninn var óða málugr. Knútr tók upp stein ok snaraði til hans, ok kom við eyra honum. Hann hristi við höfuðit ok mælti “hvasst er nú á hömrunum svá feykir vindrinn fjöðrunum.” Tók hann þá gaddakylfu, járnvafða, ok hljóp neðan einstigit. Hálfþrítugr var hamarrinn. En þá er hann var kominn í it efsta stigit, renndi Knútr at honum ok rak spjótit fyrir brjóst honum. Spjótit gekk á kaf, en jötunninn datt ofan fyrir hamarinn ok brotnaði í honum hvert bein.
>
> En Knútr tók kylfuna til sín en síðan sté hann á nökkvann ok reri til eyjarinnar, gekk á land ok litaðist um. Hann sá hól einn háfan með fögrum grösum. Þangat gengr hann. Hann finnr þar á glugg; hann setr gler fyrir augu sér. Hann sér hvar krákan lá á mikilli dyngju. Hann sá af henni var vængrinn. Hann tók þá í posa kerlingar ok sáði inn í glugginn því sem þar var í. Fell þá svefn á krákuna. En síðan fór hann inn í hólinn. Hann tók um háls krákunni ok snaraði hana úr hálsliðnum í millum handa sér en í hennar fjörbrotum varð svá mikill landsskjálfti at undrum gegndi.
>
> 13
>
> Knútr tekr sér nú eld ok gekk til dyngju krákunar ok rubbar henni upp allri. Finnur hann eggit ok lætr þat koma í posa kerlingar. Niðri undir dyngjunni fann hann jarðhús. Þar lá fyrir ormr einn. Hann bles þegar eitri ok sakaði Knút ekki fyrir taufrum kerlingar. Ormrinn fló út um glugginn. Gull mikit ok gersimar var þar. Hann fylldi upp uxahornit. Tók hann þat af gullinu sem honum likaði. Vendi hann síðan í burtu.
>
> Kemr hann nú til nökkvans ok rær síðan at landi. En er kemr á vatnit þá kemr ormrinn upp úr vatninu með gapanda munni ok leggst at nökkvanum ok lagði bægslit upp á barðit.
>
> ================ And the above passage divided by sentences ================
>
> Ok skyldi ek þess grimmliga hefna ef ek gæta náð honum.”
>
>
> Verðr nökkvinn nú landfastr.
>
>
> Hljóp jötunninn nú fyrir borð.
>
>
> Knútr kom þar fram á bakkann.
>
>
> Jötunninn var óða málugr.
>
>
> Knútr tók upp stein ok snaraði til hans, ok kom við eyra honum.
>
>
> Hann hristi við höfuðit ok mælti “hvasst er nú á hömrunum svá feykir vindrinn fjöðrunum.”
>
>
> Tók hann þá gaddakylfu, járnvafða, ok hljóp neðan einstigit.
>
>
> Hálfþrítugr var hamarrinn.
>
>
> En þá er hann var kominn í it efsta stigit, renndi Knútr at honum ok rak spjótit fyrir brjóst honum.
>
>
> Spjótit gekk á kaf, en jötunninn datt ofan fyrir hamarinn ok brotnaði í honum hvert bein.
>
>
> En Knútr tók kylfuna til sín en síðan sté hann á nökkvann ok reri til eyjarinnar, gekk á land ok litaðist um.
>
>
> Hann sá hól einn háfan með fögrum grösum.
>
>
> Þangat gengr hann.
>
>
> Hann finnr þar á glugg; hann setr gler fyrir augu sér.
>
>
> Hann sér hvar krákan lá á mikilli dyngju.
>
>
> Hann sá af henni var vængrinn.
>
>
> Hann tók þá í posa kerlingar ok sáði inn í glugginn því sem þar var í.
>
>
> Fell þá svefn á krákuna.
>
>
> En síðan fór hann inn í hólinn.
>
>
> Hann tók um háls krákunni ok snaraði hana úr hálsliðnum í millum handa sér en í hennar fjörbrotum varð svá mikill landsskjálfti at undrum gegndi.
>
>
> 13
>
> Knútr tekr sér nú eld ok gekk til dyngju krákunar ok rubbar henni upp allri.
>
>
> Finnur hann eggit ok lætr þat koma í posa kerlingar.
>
>
> Niðri undir dyngjunni fann hann jarðhús.
>
>
> Þar lá fyrir ormr einn.
>
>
> Hann bles þegar eitri ok sakaði Knút ekki fyrir taufrum kerlingar.
>
>
> Ormrinn fló út um glugginn.
>
>
> Gull mikit ok gersimar var þar.
>
>
> Hann fylldi upp uxahornit.
>
>
> Tók hann þat af gullinu sem honum likaði.
>
>
> Vendi hann síðan í burtu.
>
>
> Kemr hann nú til nökkvans ok rær síðan at landi.
>
>
> En er kemr á vatnit þá kemr ormrinn upp úr vatninu með gapanda munni ok leggst at nökkvanum ok lagði bægslit upp á barðit.
>